What do you think?
Rate this book
سمت تاریک کلمات
85 pages, Paperback
First published January 1, 2005
4 people are currently reading
139 people want to read
About the author
حسین سناپور
23books106followersسناپور در سال ۱۳۳۹ در کرج به‌دنی� آمد. درس‌خوانده� رشتهٔ منابع طبیعی است اما از همان ابتدا به نوشتن و روزنامه‌نگار� روی آورد. در آغاز فعالیت داستان‌نویسی‌ا� برای کودکان و نوجوانان می‌نوش�. پسران دهکده (۱۳۶۹) و افسانه و شب طولانی (۱۳۷۳) حاصل این دوران است. سپس به روزنامه‌نگار� روی آورد و در روزنامه همشهری و زن و حیات‌ن� و چند نشریه دیگر شروع به همکاری کرد. مدتی هم بر کار گردآوری و چاپ داستانها� مجلات گردون و کارنامه نظارت داشت. اولین رمان‌ا� نیمهٔ غایب را در ۱۳۷۸ منتشر کرد. این رمان برای او جوایز مختلفی را به ارمغان آورد و در مدت یک سال شش بار تجدید چاپ شد.[۱:] در سال ۱۳۸۰ کتابی در شناخت زندگی و آثار هوشنگ گلشیری به نام همخوانی کاتبان تالیف و منتشر کرد. او هم‌اکنو� مشغول تدریس داستان‌نویس� است.
Husayn Sanapur
Husayn Sanapur
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 50 reviews
March 23, 2020
برخلاف مرگ‌بازی� پدرام رضایی (فکر کنم اون اولین کار بوده، هر دو هم برندۀ جایزۀ بنیاد گلشیری) این مجموعه واقعاً ضعیف بود. فضاهای تکرارشونده و بی‌ثمر� مثل یه جور چرک‌نوی� بود بیشتر. من نمی‌گ� نویسنده باید تنوع داشته باشه، ولی این تکرارها باید به یه چیزی منجر شه. نکتۀ مثبت‌شو� این بود که موجز بودن و نویسنده بیخودی داستان‌هاش� شلوغ نمی‌کرد� کِش نمی‌داد� ادا درنمی‌آورد� چیزهایی که نویسنده‌ها� ایرانی علاقۀ خاصی بش دارن، به جای اینکه داستان بگن.
من داستان آخر رو دوست داشتم فقط. خیلی ماجرای داستان برام باحال بود، دوتا غریبه که هردو رفتن خونه ببینن، بدون اینکه هیچ تفاهمی داشته باشن و هیچ شناختی از هم، تصمیم می‌گیر� باهم برن خونه ببینن و بعد دیگه ماجرا می‌ش�. (تلاش برای اسپویل نکردن. :دی) این داستان واقعاً اون خروج از ریلی که حداقل من انتظار داشتم رو داشت.
امیدوارم سناپوردوست‌ه� منو دعوا نکنن. :دی
من داستان آخر رو دوست داشتم فقط. خیلی ماجرای داستان برام باحال بود، دوتا غریبه که هردو رفتن خونه ببینن، بدون اینکه هیچ تفاهمی داشته باشن و هیچ شناختی از هم، تصمیم می‌گیر� باهم برن خونه ببینن و بعد دیگه ماجرا می‌ش�. (تلاش برای اسپویل نکردن. :دی) این داستان واقعاً اون خروج از ریلی که حداقل من انتظار داشتم رو داشت.
امیدوارم سناپوردوست‌ه� منو دعوا نکنن. :دی
August 16, 2015
مجموعه هشت داستان کوتاه که در سال هشتاد و چهار برنده ی جایزه ی بهترین مجموعه داستان بنیاد گلشیری هم شده!
وجه مشترک داستانها تنهایی آدمهای آنهاست، مردی که زنش ترکش کرده و نیمه شب با تلفن زنی ناشناس بیدار شده و خاطراتش را مرور میکند، یا آن یکی که عاشق مجری زن تلویزیون شده و حین تماشای تلویزیون با او صحبت میکند و یا پدری که صبح روز بعد از ازدواج دخترش به دامادش تلفن میکند با این توهم و اعتراض که دختر زار و گریان برگشته به خانه پدری. تلفن هم نقش پررنگی در داستانهای این مجموعه داشت! در واقع سه تا از داستانها به صورت گفتگوی تلفنی بودند.
داستان "خواب مژه هات" و "خانه باید خانه باشد" را بیشتر دوست داشتم.
پ.ن. اول: فکر میکنم دو و نیم ستاره برای این مجموعه مناسب باشد
پ.ن. دوم: نمیدانم معیار انتخاب بنیاد گلشیری در آن سال خاص چه بوده اما به نظرم عنوان بهترین مجموعه داستان سال برای این کتاب زیاده از حد بزرگ است.
وجه مشترک داستانها تنهایی آدمهای آنهاست، مردی که زنش ترکش کرده و نیمه شب با تلفن زنی ناشناس بیدار شده و خاطراتش را مرور میکند، یا آن یکی که عاشق مجری زن تلویزیون شده و حین تماشای تلویزیون با او صحبت میکند و یا پدری که صبح روز بعد از ازدواج دخترش به دامادش تلفن میکند با این توهم و اعتراض که دختر زار و گریان برگشته به خانه پدری. تلفن هم نقش پررنگی در داستانهای این مجموعه داشت! در واقع سه تا از داستانها به صورت گفتگوی تلفنی بودند.
داستان "خواب مژه هات" و "خانه باید خانه باشد" را بیشتر دوست داشتم.
پ.ن. اول: فکر میکنم دو و نیم ستاره برای این مجموعه مناسب باشد
پ.ن. دوم: نمیدانم معیار انتخاب بنیاد گلشیری در آن سال خاص چه بوده اما به نظرم عنوان بهترین مجموعه داستان سال برای این کتاب زیاده از حد بزرگ است.
November 21, 2015
«آره نباید آنطور می گذاشت و می رفت.»
«چه طور رفت مگر؟»
«بی توضیح، بی دعوا، بی اینکه بگذارد من لااقل با بد و بیراه گفتن کمی خودم را سبک کنم. بچه¬اش که افتاد، کم حرف شد. فکر کردم بعد از یکی دو ماه خوب می شود. سه ماه گذشت و نشد ...»
زن گفت: «اشتباه می کنی اگر فکر می کنی باید توضیح می داد. توضیحی وجود ندارد. مثلا چه باید می گفت که احساس می کند مثل یک سنگ شده و تو براش با میز و صندلی و رهگذرهای توی خیابان فرقی نداری؟ خوب بود اگر این را می گفت؟ آره، تو حق داری که فکر می کنی او باید می گفت می خواهد تو را برای چه ترک کند. اما وقتی خودش هم نمی دانست چه می خواهد و دنبال چه دارد می رود، چه چیز را می توانست برای تو بگوید؟ تازه، اگر هم می دانست و می گفت، چیز زیادی عوض نمی شد. چون توضیح ها هم، هر چه باشند، فقط یک جور دروغ اند. برای این هستند که خود آدم و طرف مدتی چیزی به جای جواب برای سوالش داشته باشند. برای این است که جواب واقعی را کسی نمی خواهد بشنود یا بگوید.»
«چه طور رفت مگر؟»
«بی توضیح، بی دعوا، بی اینکه بگذارد من لااقل با بد و بیراه گفتن کمی خودم را سبک کنم. بچه¬اش که افتاد، کم حرف شد. فکر کردم بعد از یکی دو ماه خوب می شود. سه ماه گذشت و نشد ...»
زن گفت: «اشتباه می کنی اگر فکر می کنی باید توضیح می داد. توضیحی وجود ندارد. مثلا چه باید می گفت که احساس می کند مثل یک سنگ شده و تو براش با میز و صندلی و رهگذرهای توی خیابان فرقی نداری؟ خوب بود اگر این را می گفت؟ آره، تو حق داری که فکر می کنی او باید می گفت می خواهد تو را برای چه ترک کند. اما وقتی خودش هم نمی دانست چه می خواهد و دنبال چه دارد می رود، چه چیز را می توانست برای تو بگوید؟ تازه، اگر هم می دانست و می گفت، چیز زیادی عوض نمی شد. چون توضیح ها هم، هر چه باشند، فقط یک جور دروغ اند. برای این هستند که خود آدم و طرف مدتی چیزی به جای جواب برای سوالش داشته باشند. برای این است که جواب واقعی را کسی نمی خواهد بشنود یا بگوید.»
January 29, 2025
به چیِ این کتاب جایزه� گلشیری رو دادن واقعاً؟
March 26, 2021
یک روز بیدار می‌شوی� (توی یک گفت‌وگو� خیلی عادی، یا توی رختخواب با کیفِ نشئگیِ یک خواب عمیق شبانه، یا روی صندلی با فکری سرگردان در هزار جا، یا پشت فرمان ماشین توی یک راه‌بندا�) و می‌بینی� که نمی‌خواهی� فکرمان هیچ‌ج� برود، نمی‌خواهی� فکر کنیم به چیزهای نیامده و آمده و کارهای نکرده و کرده و هر آن‌چ� که پیش یا بعد از این ممکن است اتفاق بیافتد. و اصلاً نمی‌خواهی� فکری وجود داشته باشد تا یادمان بیاید که هنوز هستیم و هنوز خیلی کارها می‌شو� کرد. می‌فهمی� دیگر پایین‌ت� از این، تحمل‌ناپذیرت� از این، ممکن نیست.
November 14, 2023
اشیا هیچ‌وق� آن‌قد� سرد نیستند که آدم‌ه� و چشم‌هاشا� می‌توانن� باشند.
January 18, 2009
كتاب شامل 8 تا داستان كوتاه بود. به قول نوشته� پشت جلد كتاب: رابطه� انسان شهري معاصر با ديگران و محيط پيرامونش دست مايه� هشت داستان اين مجموعه است.
داستان اولي (خواب مژه‌ها�) داستان يه مرد معتاد بود كه عاشق يه دختري شده و داره باهاش حرف مي‌زن� و وراجي مي‌كن� و دختره خوابش مياد و اعصاب طرف رو نداره!
داستان دوم (خيابان‌ها� نيمه شب) مكالمه� تلفني نصفه شب بين يه زن و مرد رو نشون ميده. زنه همين جوري شماره گرفته تا با يكي حرف بزنه چون تنها بوده، ولي مرده فكر مي‌كن� زن خودشه كه چند ماه پيش چون بچه‌ا� افتاده خونه رو ترك كرده و رفته. با اون مكالمات به يه سري باورها درباره زنش مي‌رس�. اينم بد نبود.
داستان سوم (كابوس بيداري) هم داستان يه مردي هست كه زنش رو با وجود اينكه دوست داشته طلاق داده و حالا همه دارن بهش زنگ مي‌زن� و از خواب بيدارش مي‌كن� و ازش مي‌پرس� چرا و .... اين يكي رو يه جورايي بيشتر پسنديدم.
داستان چهارم (با تو حرف مي‌زنم� با تو) داستان مردي بود كه عاشق يه مجري تلوزيون شده و برنامه‌ا� رو مي‌بين� و باهاش حرف مي‌زن�...
داستان پنجم (دلم سنگين، زبانم تلخ) باز هم مكالمه تلفني يه پدرزن و داماد رو توي صبح اول روز اول زندگي مشتركش نشون ميده. پدره توهم برش داشته كه دخترم اومده خونه و داره زار زار گريه مي‌كن� در حالي كه دختره راحت خوابيده.
داستان ششم (بگذار همين طور ادامه پيدا كند) روايتگر زندگي يه دختر و پسره. پسره به دختره ميگه به درد هم نمي‌خوري� و دختره تا مرز جنون و خودكشي پيش ميره. آخر پسره ميگه خب باشه فعلاً همين جوري ادامه بديم تا ببينيم چي ميشه. دختره كه بيدار شده بوده هر روز بيشتر پيشرفت مي‌كرد� ولي پسره هر روز فرو مي‌رفت� و ...
داستان هفتم (بركه� من) هيچ چيز خاصي كه من بگم داستان بود نداشت! يه مشت خيالات مبهم يكي بود كه همه خاطرات زندگيش جلو چشمشه. كل داستان 2 صفحه هم نبود ولي گويا يه عمر رو مي‌خواس� تو خودش بگونجونه كه به نظر من ناموفق بود.
و داستان آخر (خانه بايد خانه باشد) زن نقاش و مرد نويسنده‌ا� رو نشون مي‌دا� كه به دنبال خونه‌ا� بودن كه روح داشته باشه و ...
به نظرم خيلي از داستان‌ه� حرفي براي گفتن نداشت. حداقل اونجوري نبود كه اگه بعد از چند ماه از يكي بپرسي فلان داستان فلان نويسنده چي بود تو ذهنش مونده باشه. صحنه‌هاي� رو روايت كرده بود كه اگه روايت نمي‌ش� هم جاي خاليش حس نمي‌ش�!!!
اگر مي‌خواست� از بين اين 8 تا داستان بهترين ها رو انتخاب كنم يكي داستان ششم (بگذار همين طور ادامه پيدا كند) بود كه اتفاقاً تنها حرف زدني كتاب رو داشت كه پشت جلد كتاب هم نوشته شده بود، يكي هم (خانه بايد خانه باشد) كه مي‌ش� يه حس يا يه روح رو توش درك كرد. بقيه خيلي بي روح بود يا اگه روح هم داشت خيلي سرد بود.
متن پشت جلد كتاب:
بعضي‌ما� يك مرتبه بيدار مي‌شويم� بعضي آهسته، و بعضي هيچ وقت. اما اگر بيدار شويم، ديگر فكر و نظر ديگران هيچ تأثيري در حال‌ما� ندارد. اين كه وقتي ما را مي‌بينن� چشمان‌شا� برق بزند، يا برعكس، پره‌ها� دماغ‌شا� با نفرت باز و بسته شود، هيچ اهميتي ندارد. مهم فقط اين است كه خودمان جلو آينه كه مي‌ايستي� چه مي‌بيني�. اگر نتوانيم جلو آينه بايستيم و به خودمان نگاه كنيم، يا اگر نتوانيم با خيال‌هاما� بازي كنيم، نتوانيم و نخواهيم كه به هيچ چيز و هيچ كس فكر كنيم، چه كار مي‌كنيم� شايد همان كارهايي كه معشوق من كرد، يا من دارم مي‌كن�.
29/دي/87
داستان اولي (خواب مژه‌ها�) داستان يه مرد معتاد بود كه عاشق يه دختري شده و داره باهاش حرف مي‌زن� و وراجي مي‌كن� و دختره خوابش مياد و اعصاب طرف رو نداره!
داستان دوم (خيابان‌ها� نيمه شب) مكالمه� تلفني نصفه شب بين يه زن و مرد رو نشون ميده. زنه همين جوري شماره گرفته تا با يكي حرف بزنه چون تنها بوده، ولي مرده فكر مي‌كن� زن خودشه كه چند ماه پيش چون بچه‌ا� افتاده خونه رو ترك كرده و رفته. با اون مكالمات به يه سري باورها درباره زنش مي‌رس�. اينم بد نبود.
داستان سوم (كابوس بيداري) هم داستان يه مردي هست كه زنش رو با وجود اينكه دوست داشته طلاق داده و حالا همه دارن بهش زنگ مي‌زن� و از خواب بيدارش مي‌كن� و ازش مي‌پرس� چرا و .... اين يكي رو يه جورايي بيشتر پسنديدم.
داستان چهارم (با تو حرف مي‌زنم� با تو) داستان مردي بود كه عاشق يه مجري تلوزيون شده و برنامه‌ا� رو مي‌بين� و باهاش حرف مي‌زن�...
داستان پنجم (دلم سنگين، زبانم تلخ) باز هم مكالمه تلفني يه پدرزن و داماد رو توي صبح اول روز اول زندگي مشتركش نشون ميده. پدره توهم برش داشته كه دخترم اومده خونه و داره زار زار گريه مي‌كن� در حالي كه دختره راحت خوابيده.
داستان ششم (بگذار همين طور ادامه پيدا كند) روايتگر زندگي يه دختر و پسره. پسره به دختره ميگه به درد هم نمي‌خوري� و دختره تا مرز جنون و خودكشي پيش ميره. آخر پسره ميگه خب باشه فعلاً همين جوري ادامه بديم تا ببينيم چي ميشه. دختره كه بيدار شده بوده هر روز بيشتر پيشرفت مي‌كرد� ولي پسره هر روز فرو مي‌رفت� و ...
داستان هفتم (بركه� من) هيچ چيز خاصي كه من بگم داستان بود نداشت! يه مشت خيالات مبهم يكي بود كه همه خاطرات زندگيش جلو چشمشه. كل داستان 2 صفحه هم نبود ولي گويا يه عمر رو مي‌خواس� تو خودش بگونجونه كه به نظر من ناموفق بود.
و داستان آخر (خانه بايد خانه باشد) زن نقاش و مرد نويسنده‌ا� رو نشون مي‌دا� كه به دنبال خونه‌ا� بودن كه روح داشته باشه و ...
به نظرم خيلي از داستان‌ه� حرفي براي گفتن نداشت. حداقل اونجوري نبود كه اگه بعد از چند ماه از يكي بپرسي فلان داستان فلان نويسنده چي بود تو ذهنش مونده باشه. صحنه‌هاي� رو روايت كرده بود كه اگه روايت نمي‌ش� هم جاي خاليش حس نمي‌ش�!!!
اگر مي‌خواست� از بين اين 8 تا داستان بهترين ها رو انتخاب كنم يكي داستان ششم (بگذار همين طور ادامه پيدا كند) بود كه اتفاقاً تنها حرف زدني كتاب رو داشت كه پشت جلد كتاب هم نوشته شده بود، يكي هم (خانه بايد خانه باشد) كه مي‌ش� يه حس يا يه روح رو توش درك كرد. بقيه خيلي بي روح بود يا اگه روح هم داشت خيلي سرد بود.
متن پشت جلد كتاب:
بعضي‌ما� يك مرتبه بيدار مي‌شويم� بعضي آهسته، و بعضي هيچ وقت. اما اگر بيدار شويم، ديگر فكر و نظر ديگران هيچ تأثيري در حال‌ما� ندارد. اين كه وقتي ما را مي‌بينن� چشمان‌شا� برق بزند، يا برعكس، پره‌ها� دماغ‌شا� با نفرت باز و بسته شود، هيچ اهميتي ندارد. مهم فقط اين است كه خودمان جلو آينه كه مي‌ايستي� چه مي‌بيني�. اگر نتوانيم جلو آينه بايستيم و به خودمان نگاه كنيم، يا اگر نتوانيم با خيال‌هاما� بازي كنيم، نتوانيم و نخواهيم كه به هيچ چيز و هيچ كس فكر كنيم، چه كار مي‌كنيم� شايد همان كارهايي كه معشوق من كرد، يا من دارم مي‌كن�.
29/دي/87
October 24, 2021
یکی از مضحک‌تری� و توهین‌آمیزتری� مجموعه داستانهای� که خونده�.
نثر دروغی، آدم‌ها� تقلبی، وراجی‌ها� بی‌سروته� آروغ‌ها� بی‌معنا� جمله‌های� که حتی مرده هم نیستن.
یک نوجوان دوازده ساله که استعداد نویسندگی داشته باشه، بهتر از نویسنده� این داستانها� وحشتناک متن روایی و درونیات آدم‌ه� رو� شکل می‌د�.
از فارسی و� داستان ایرانی بابت این کتاب عذر می‌خوا�.
نثر دروغی، آدم‌ها� تقلبی، وراجی‌ها� بی‌سروته� آروغ‌ها� بی‌معنا� جمله‌های� که حتی مرده هم نیستن.
یک نوجوان دوازده ساله که استعداد نویسندگی داشته باشه، بهتر از نویسنده� این داستانها� وحشتناک متن روایی و درونیات آدم‌ه� رو� شکل می‌د�.
از فارسی و� داستان ایرانی بابت این کتاب عذر می‌خوا�.
July 16, 2010
تازه، اگر هم میدانست و می گفت ، چیز زیادی عوض نمی شد.چون توضیح ها هم ، هرچه باشند ، فقط یک جور دروغند. برای این هستند که خود ادم وطرفش مدتی چیزی به جای جواب برای سوالش داشته باشند. برای این است که جواب واقعی را کسی نمی خواهد بشنود یا بگوید
December 20, 2019
داستان های روان شناختی که شاید چند تایشان را بشود مصداق داستان آپارتمانی دانست. سال ۸۷ خواندمش و بیشتر داستان هاش یادم رفته ولی یکیش خوب یادم مانده که شخصیت مردم گریز داستان با زن گوینده خبر یک رابطه عاطفی برقرار کرده.
July 3, 2021
کتابِ پر اَدایی بود.
October 25, 2020
همین داستان‌ه� آدم را به ادبیات فارسی بدبین و بی‌اعتما� می‌کنن�. خواندن همین‌هاس� که دل آدم را می‌زن� و آدم با خودش می‌گوی� این فارسی نویس‌ه� سر و ته یک کرباس‌ان� و چهارتا داستان درست و حسابی نمی‌شو� پیدا کرد در این عرصه. داستان‌ه� همه تکرار مکررات بود، بی‌انداز� قابل پیش بینی، روایت‌ها� تقریبا آبکی حتی. هیچ نمی‌فهم� چرا باید جایزه گرفته باشد و این همه این سمت و آن سمت تعریف جناب سناپور را بشنویم.
March 17, 2016
خواندن داستانها� این مجموعه به نوعی در کنار هم معنادار بود. میشد داستان‌ه� را به شکل یک پازل کنار هم چید. تصویر باورپذیر تلخی٬ پوچی٬ تنهایی و باور به اینها� و فرار به دنیای خیال٬ فضای تاریک و وهم‌انگیز� ساخته بود. مدرن و بعضا متاثر از کارور.
بهترین داستانش خانه باید خانه باشد بود و بعد بگذار همین‌طو� ادامه پیدا کند.
بهترین داستانش خانه باید خانه باشد بود و بعد بگذار همین‌طو� ادامه پیدا کند.
September 12, 2017
احتمالا اگر تاریخ‌ه� رو پای هرکدوم از قصه‌ه� نمی‌دید� از فرط ساده بودن درون‌مایه‌هاشو� از پولی که بابت خرید کتاب پرداختم پشیمون میشدم. اما چیزی که هست اینه بشدت فضاسازی‌ها� خوب و درستی داشتن و همین باعث شد خوندنشون باعث بشه یک نظمی به ذهن ایده‌پرداز� ببخشه. :) مرسی از سنا پور
December 17, 2018
مجموعه 8 داستان کوتاه. در بعضی از آنها باید غرق شد. از بعضی‌ه� هم می توان عبور کرد. اینها داستان زندگی همه ما هستند. بیش و کم.
August 31, 2016
یک روز بیدار می شویم و می بینیم که نمی خواهیم فکرمان هیچ جا برود، نمی خواهیم فکر کنیم به چیزهای نیامده و آمده و کارهای نکرده و کرده و هر انچه که پیش یا بعد از این ممکن است اتفاق بیافتد. و اصلاً نمی خواهیم فکری وجود داشته باشد تا یادمان بیاید که هنوز هستیم و هنوز خیلی کارها می شود کرد. می فهمیم دیگر پایین تر از این، تحمل ناپذیرتر از این، ممکن نیست.
بعضی‌ما� یک‌مرتب� بیدار می شویم، بعضی آهسته، و بعضی هیچ وقت. اما اگر بیدار شویم، دیگر فکر و نظر دیگران هیچ تاثیری در حال‌ما� ندارد. این که وقتی ما را می‌بینن� چشمان‌شا� برق بزند، یا برعکس، پره های دماغ‌شا� با نفرت باز و بسته شود، هیچ اهمیتی ندارد. مهم فقط این است که خودمان جلو ِ آینه که می ایستیم چه ببینیم. اگر نتوانیم جلو آینه بایستیم و به خودمان نگاه کنیم، یا اگر نتوانیم یا خیال‌هاما� بازی کنیم، نتوانیم و نخواهیم که به هیچ‌چی� و هیچ‌ک� فکر کنیم، چه کار می کنیم؟ شاید همان کارهایی که معشوق من کرد، یا من دارم می کنم.
صفحات 55 و 56
October 7, 2014
یک روز بیدار می شویم (توی یک گفتگوی خیلی عادی، یا توی رخت خواب با کیف نئشگی یک خوا عمیق شبانه،یا روی صندلی با فکری سرگردان در هزارجا ،یا پشت فرمان ماشین توی یک راه بندان) و میبینیم ک نمیخواهیم فکرمان هیچ جا برود، نمیخواهیم فکر کنیم به چیزهای نیامده و آمده و کارهای نکرده و کرده و یا هرچه ک پیش یا بعد از این ممکن است اتفاق بیفتد. و اصلن نمیخواهیم فکری وجود داشته باشد تا یادمان بیاید ک هنوز هستیم و هنوز خیلی کارها میشود کرد. میفهمیم دیگر پایین تر از این، تحمل ناپذیر تر از این، ممکن نیست.
March 3, 2023
یکی دو تا داستان بود که پتانسیل داستان کوتاه خوب بودن رو داشتند ولی در حد همون پتانسیل باقی موندند. اولین بار این کتاب رو در ۲۰ سالگی‌ا� خوندم و به نظر میاد ازش لذت بردم چون بک جاهاییش رو خط کشیدم. حالا ۱۶ سال بعد دارم بهش ۱ ستاره میدم. خوشحالم که دارم بازخوانی کتاب‌ها� قدیمی رو اجرا میکنم� اینکه روند تغییرات خودم رو می‌بین� اتفاق جالبیه. البته که به خلوت شدن کتاب‌خونه‌ا� هم کمک شایانی خواهد کرد. در نهایت با اینکه کتاب حتی ۹۰ صفحه هم نبود، ۲۰ روز طول کشید تا بتونم تمومش کنم از بس که نگیر بود.
May 29, 2024
نتونستم بفهمم قرص ها را برای این خورده بود تا برای همیشه از شر فکر و رویاش خلاص بشه یا فقط برای اینکه حرف من که گفته بودم آینده ای برای من و تو وجود نداره براش قابل تحمل بشه.
October 30, 2018
فضای داستان هاش خیلی شبیه هم بود و میشه گفت تکرار میشد
October 5, 2011
این کتاب مجموعه‌ا� است از داستان کوتاه نوشته حسین سناپور. من از این نویسنده "شمایل تاریک کاخ ها" را خواند بودم که بسیار بد بود. کتاب را با اکراه شروع کردم (با پیش‌زمین� ذهنی� کتاب قبلی�)، اما از چند داستان منجمله داستان اول و داستان آخر خوشم آمد.
Read
August 6, 2008اين كتاب در مقابل معروف‌تري� رمان اين نويسنده، " نيمه� غايب" به يك شوخي مي‌مان�
November 15, 2014
به بنياد گلشيري شك كردم!
Read
September 12, 2015خیابان های نیمه شب مال آدم های دیگری ست ؛
مال آن ها است که وقت های دیگر هیچ جا نیستند ،
آن هایی که فقط خودشان می دانند که هستند!
مال آن ها است که وقت های دیگر هیچ جا نیستند ،
آن هایی که فقط خودشان می دانند که هستند!
November 20, 2014
یکی دو تاش خوب بود ...
September 4, 2023
A wise man once said:"meh".
بدک نبود. هشت تا داستان داره که به‌نظر� دو تاش جالبن. بقیه همه یک جاییشون اساسی می‌لنگه� مضامین و دیالوگ‌نویس� نیمه‌روشنفکران� و کمی نچسب، پرداخت فشل و مهم‌ت� از همه ناپختگی و غیرطبیعی بودن زبان که ایده‌ها� خوب بعضی داستان‌ه� رو خراب کرده.
اشکالات نوشته‌ها� تازه‌کاره� رو داشت، بی اون که نویسنده� تازه‌کا� باشه.
بدک نبود. هشت تا داستان داره که به‌نظر� دو تاش جالبن. بقیه همه یک جاییشون اساسی می‌لنگه� مضامین و دیالوگ‌نویس� نیمه‌روشنفکران� و کمی نچسب، پرداخت فشل و مهم‌ت� از همه ناپختگی و غیرطبیعی بودن زبان که ایده‌ها� خوب بعضی داستان‌ه� رو خراب کرده.
اشکالات نوشته‌ها� تازه‌کاره� رو داشت، بی اون که نویسنده� تازه‌کا� باشه.
August 9, 2013
مجموعه پر و پیمانی در حد و اندازه های ادبیات داخلی بود. نثر چندتایی از داستان ها که اصلا می برد آدم را با خودش، هیجان زده ات می کردو چند دقیقه ای صدای آدم های دور و بر و اتفاقات اطراف را نمی شنیدی. سه تا از داستان ها هم از نظر ساختار و هم از بعد نثر خیلی جاندار بودند و از قضا این سه داستان آن هایی بودند که اول شخص و ذهنی نوشته شده بودند. سناپور حداقل از این مجموعه اش اینطور بر می آید که ذهنی نویس خیلی خوبی است. یک حسی هم کلیت مجموعه داشت وقتی داستانی را تمام می کردی و سراغ بعدی می رفتی، مثل این بود که داستان ها آدم ها یا حال وهوای مشترکی دارند، یعنی یا موقعیت شروع داستان جدید مشابهتی داشت با داستان قبلی یا آدم قصه بعدی شبیه قبلی بود و این آنقدر توی کل مجموعه غلیض بود که می شود فقط جزو توهمات شخص من بحسابش نیاورد! تکه مورد علاقه ام از کتاب هم شروع داستان "بگذار همین طورادامه پیدا کند" است که واقعا خوب است و با همین یک پاراگراف هم پرتت میکند وسط ماجرا و هم موقعیت فکری دوآدم اصلی را توضیح می دهد: "یک روز بیدار می شویم (توی یک گفتگوی خیلی عادی،یا توی رختخواب با کیف نشئگی یک خواب عمیق شبانه،یا روی صندلی با فکری سرگردان در هزارجا، یا پشت فرمان ماشین توی راه بندان)) و می بینیم که نمی خواهیم فکرمان هیچ جا برود،نمی خواهیم فکر کنیم به چیزهای نیامده و آمده و کارهای نکرده و کرده و هرآنچه پیش یا بعد از این ممکن است اتفاق بیافتد. و اصلا نمی خواهیم فکری وجود داشته باشد تا یادمان بیاید که هنوز هستیم و هنوز خیلی کارها می شود کرد. می فهمیم دیگر پایین تر از این، تحمل ناپذیرتر از این، ممکن نیست".ض
March 29, 2009
وقتي کتاب را مي خواندم روي اعصابم حرکت نمي کرد. يعني کتاب را که برداشتم زمين نگذاشتم و خواندم تا تمام شد. اما آن چنان اثر برجسته و کم نظيري هم نبود. از بين داستان ها، خواب مژه هات و بگذار همين طور ادامه پيدا کند را بيشتر پسنديدم.
February 9, 2014
مجموعه داستانها� کوتاه بود که من واقعا نپسندیدم. نمی‌دون� گلشیری معیارش واسه جایزه دادن چیه ولی هرچی هست داره این جایزه هی تو ذهنم کمرنگ‌‌ت� میشه جایگاهش
فقط داستان "بگذار همين طور ادامه پيدا كند" رو دوست داشتمو بنظرم قابل قبول بود
فقط داستان "بگذار همين طور ادامه پيدا كند" رو دوست داشتمو بنظرم قابل قبول بود
August 10, 2022
ایراد جدی این کتاب در چشم من، مضامین تکراری و دستمالی شدن؛ شکست‌ها� عشقی، رابطه های نامشروع، رفتن بی‌دلیل� بیماری جنسی، مضمون های نسبتا محبوب بین روشن فکرهای ایرانی.
جدای تکراری بودن سوژه ها، هیچ کدوم پرداخت عمیق و ریزبینانه‌ا� هم نداشتن، صرفا سوژه بودن در دست آقای نویسنده، بی‌هی� پرداختی. کلیت مجموعه هم انسجام قابل توجهی نداشت، در مجموع حتی داستان ها درست در کنارهم قرار نمی‌گرفتن�.
اما درباره نگارش خودِ سناپور، در مواردی رسا و لذت بخش بود، هرچند برخی هنجار گریزی ها بی‌رب� و ادایی به نظر می‌رسید� نگارش زنده‌گ� مثلا.
جدای تکراری بودن سوژه ها، هیچ کدوم پرداخت عمیق و ریزبینانه‌ا� هم نداشتن، صرفا سوژه بودن در دست آقای نویسنده، بی‌هی� پرداختی. کلیت مجموعه هم انسجام قابل توجهی نداشت، در مجموع حتی داستان ها درست در کنارهم قرار نمی‌گرفتن�.
اما درباره نگارش خودِ سناپور، در مواردی رسا و لذت بخش بود، هرچند برخی هنجار گریزی ها بی‌رب� و ادایی به نظر می‌رسید� نگارش زنده‌گ� مثلا.
Displaying 1 - 30 of 50 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.