Το πρώτο σου βιβλίο κυκλοφόρησε όταν ήσουν... �� Έρση Λάβαρη Q&A

Giannis Davetas asked Έρση Λάβαρη:

Το πρώτο σου βιβλίο κυκλοφόρησε όταν ήσουν πολύ μικρή. Έχω διαβάσει και τα τρία σου βιβλία και βλέπω πως η εξέλιξή σου είναι εντυπωσιακή. Με σταθερά το πόσο διαφορετικό είναι το πρώτο σου βιβλίο από τα επόμενα, που είναι κλάσεις ανώτερα με χρονολογική σειρά, και πόσο διαφορετική είναι η πένα σου τώρα, μετανιώνεις που προχώρησες σε έκδοση τόσο μικρή; Έχεις σκεφτεί αν θα προτιμούσες να περιμένεις μέχρι να ωριμάσεις; (?)

Έρση Λάβαρη Σας ευχαριστώ για την ερώτησή σας! Είναι κάτι που έχω σκεφτεί αρκετές φορές, όμως δεν έχω καταλήξει κάπου με βεβαιότητα. Πώς μπορούμε να ξέρουμε ότι είμαστε πια αρκετά ώριμοι ώστε να μοιραστούμε άφοβα ένα κείμενο που θεωρούμε ότι αντιπροσωπεύει το επίπεδο ωριμότητας στο οποίο βρισκόμαστε την στιγμή που αποφασίζουμε να το ρισκάρουμε; Πόσο πρέπει να περιμένουμε από την στιγμή που το γράψαμε για να είμαστε σίγουροι πως έχουμε ωριμάσει; Το πρόβλημα εδώ είναι πως κάθε καινούρια μέρα είμαστε ωριμότεροι από κάθε άλλη που έχουμε βιώσει ως τώρα, οπότε για τους δικούς μας λόγους αισθανόμαστε έτοιμοι να προχωρήσουμε, όποιος κι αν είναι ο τρόπος που επιλέγουμε να το κάνουμε.
Έχω πράγματι σκεφτεί, ως μεγαλύτερη και έχοντας πια άλλα αναγνώσματα και άλλες προτιμήσεις, πως ίσως θα έπρεπε να είχα περιμένει. Το πρώτο μου κείμενο δεν θεωρώ πια ότι με εκπροσωπεί, ούτε ως είδος (αστική φαντασία) ούτε ως γραφή. Όμως τότε που αποφάσισα να προχωρήσω στην έκδοση ήταν ό,τι καλύτερο είχα πετύχει, και με την ωριμότητα του τότε θεωρούσα ότι άξιζε να φανεί και να βρει κοινό. Νομίζω πως κάθε είδους δημιουργοί λειτουργούν με τρόπο παρεμφερή, και μοιράζονται την δουλειά τους σύμφωνα με το πόσο ευχαριστημένοι είναι κρίνοντας με την ωριμότητα του όταν αποφασίζουν να προχωρήσουν στην δημοσιοποίηση.
Τώρα δεν θα το έκανα, αλλά το έκανα τότε. Τα επόμενα κείμενα χαίρομαι που βλέπω ότι θεωρούνται καλύτερα, και ελπίζω να είναι έτσι και όσα ενδεχομένως κυκλοφορήσουν στο μέλλον. Δεν νομίζω ότι θα είμαι ποτέ αρκετά ώριμη, και πάντα θα μετανιώνω για το πώς χειρίστηκα τα πρώτα μου κείμενα. Όμως δεν θεωρώ ότι θα έπρεπε να κρίνουμε σκληρά τους παρελθοντικούς εαυτούς μας για τις αποφάσεις που πήραν, ούτε τους συναδέλφους/άλλους δημιουργούς που ενδεχομένως έκαναν το ίδιο. Νομίζω πως το έργο ενός δημιουργού θα ήταν σκοπιμότερο να κρίνεται με βάση τα δικά μας γούστα, και όχι με βάση τι είναι ικανός να καταφέρει χρόνια αφότου δημιούργησε αυτό που δεν μας έκανε τόσο καλή εντύπωση.
Ελπίζω να μην ακούγομαι αμυντική, επειδή δεν αισθάνομαι έτσι. Είναι απλώς ένα θέμα που έχω σκεφτεί αρκετά αλλά δεν έχω διατυπώσει ξανά, οπότε είναι πολύ πιθανό η απάντησή μου να είναι ελλιπής ή αδέξια, όμως όπως και να 'χει σας ευχαριστώ που μου δώσατε την ευκαιρία να επεκταθώ και να γνωρίσω καλύτερα την δική μου άποψη.

flag