ŷ������

“چرا دارم راجع به موزیک برايتان صحبت می‌کنم�� در این سمفونی‌ه�� گاهی آهنگی آرام و کم از میان هیاهوی ارکستر رخنه می‌کن��. این آهنگ�� خفیف و لذت‌بخ�� است. اما به دل شما نمی‌نشین��. شما دائماً انتظارش را دارید. باز این صدای خفیف تکرار می‌شو��. منتها این دفعه بیش از بار اول شما را می‌گیر��. کم‌ک�� تمام ارکستر یکصدا همان آهنگ دلخواه شما را با چنان قدرتی بیان�� می‌کن�� که دیگر اختیار از دستتان درمی‌رو��. مصیبت‌ها�� جگرخراش هم همینطور بروز می‌کن��. انسان اول تمام عمق آن‌ه�� را درک نمی‌کن��. گاهی خودی نشان می‌دهن�� و در نیستی فرو می‌رون��. ناگهان تمام ارکستر به صدا درمی‌آی��. آنوقت اشک از چشم‌ها�� شما جاری می‌شو�� و خودتان نمی‌دانی�� برای چه گریه می‌کنی��.”