Å·±¦ÓéÀÖ

“...yanı başımdaki tarlada bir ihtiyarın, yaÅŸlı bir öküzle tarlayı sürdüğünü gördüm.
Yaşlı öküz, tarlayı sürmekten yorulmuş olacak ki başını öne eğmiş öylece dikiliyordu. Arkasında, sırtı çıplak, sabana yaslanmış ihtiyar adam, anlaşılan öküzün tembelliğine kızmıştı; öfkeyle bağırdığını işittim. "Öküzler toprağı sürer, rahipler yoksullara bağış toplar, horozlar şafağı haber eder, kadınlar kumaş dokur. Tarlayı sürmeyen öküz mü olurmuş? Bu ezelden beri böyledir, hadi yürü, yürü!" Yaşlı ve bitkin öküz, ihtiyarın azarını işitince hatasını kabul eder gibi başını kaldırdı ve sabanı çekmeye başladı.
Ä°htiyarın sırtının da öküzünki kadar kara olduÄŸunu fark ettim. Ä°kisi de, hayatlarının alaca karanlığında bile olsalar, o çakıllı taÅŸlı tarlayı sürebiliyorlardı, tıpkı dalgaların sahile vurması gibi.”