ŷ������

“நாலாவத�� வருசம் காலேஜ்டேன்னு வச்சாங்க. அத�� ரொம்�� கிராண்டா கொண்டாடுனாங்��. கடேச�� வருசப் பிள்ளை�� எல்லாரும�� பட்டுச�� சீ�� கெட்டி, சோடிச்சு பார்டிக்கு வருவாங்க. எங்கிட்ட மருந்துக்குக்கூட ஒர�� நல்ல சீ�� இல்ல. என்ன செய்றதுன்னுந�� தெரியல. யாருகிட்டேயும் போயி கடனா வாங்கிக் கெட்டவும�� புடிக்கல. அன்னைக்குன�� பாத்து எங்கிட்டும�� போகவும�� முடியாது. உடவும் மாட்டாங்��. அதுனால ஏம�� பாட்டுக்கு குளிப்பு ரூமூக்குள்�� போயி இருந்துக்கிட்ட�� கதவெப் பூட்டிக்கிட்டேன். எனக்கு �� நெலமைய நெனச்ச�� அழுக�� அழுகைய�� வந்துச்ச��. கையி�� துட்டு இல்லன்னா எப்படியெல்லாம் அவமானப�� படவேண்டி இருக்குன்ன�� தெருஞ்சிக்கிட்டேன்.

....அந்த பார்ட்டி முடியு�� வரைக்கும�� பாத்ரூமுக்குள்�� ஒளிஞ்ச�� கெடந்தேன��.”