ŷ������

“هر چه زندگی سیاسی اش جذاب تر می شود، کاترین نیاز بیشتری احساس می کند به اینکه گاه به گاه از آن فرار کند تا با چند دوست صمیمی و نزدیک خود را در میان دیوارهایی بیابد که پوشیده از زیبایی شکل ها و رنگ هاست. قطعا ذوق هنری اون چندان قابل اعتماد نیست- خودش نیز بدان معترف است- اما همه ی سلاطین بزرگ که او تحسینشان می کند، لویی چهاردهم در رأس آنها کم و بیش، کلکسیونر بوده اند. وانگهی، او دوست دارد آثار هنری را به دست بیاورد، جمع کند و مالک شود و می گوید:(( این عشق به هنر نیست، حرص است. من دوست دار هنر نیستم، من آزمندم.))”