ŷ������

“به ساعت نگاه می‌کن��:
حدود سه نصفه شب است
چشم می‌بند�� تا مباد که چشمانت را از یاد برده باشم
و طبق عادت کنار پنجره می‌رو��
سوسوی چند چراغ مهربان
وَ سایه‌ها�� کشدار شبگردان خمیده و خاکستری گسترده بر حاشیه‌ه��
وَ صدای هیجان‌انگی�� چند سگ
وَ بانگ آسمانی چند خروس

از شوق به هوا می‌پر�� چون کودکی‌ا�� و
خوشحال که هنوز معمای سبز رودخانه از دور برایم حل نشده است

آری از شوق به هوا می‌پر�� و
خوب می‌دان��
سال‌هاس�� که مـُرده‌ا��”