ŷ������

&�����ܴ�;Հ��ԳԵՀԱՆԳԻՍ��

Կարծես անոնք երբեւիցէ
չեն մահացած.
մաքրուած են ջուրէն յղի:
Անոնք կ՛ապրին քու մարմնին մէջ,
բառեր կ՛ըսեն զրմանալի:

Եւ կը շրջիս
դուն դէմքերով ծերունիի,
աղջկայ եւ մանուկի:
Քու մարմնին մէջ ծլարձակուած
անոնք ոտեր են կ՛աճին:
Անոնք կանաչ աչքեր են,
շրթունքներ են,
կռունկներ են,
երկինքներ են,
բառեր են:”