ŷ������

“هنگام مطالعه‌�� نظریات هر فیلسوفی٬ طرز برخورد درست نه ارادت است و نه تحقیر؛ بلکه باید در آغاز امر نسبت به وی نوعی همدلی فرضی در خود پدید آوریم تا ممکن شود که بدانیم اگر به نظریات او باور داشته باشیم چه حالی خواهیم داشت؛ و فقط در این هنگام است که باید طرز برخورد انتقادی را در خود زنده کنیم. و این طرز برخورد نیز باید تا آنجا که ممکن است مانند حالت فکری شخصی باشد که می‌خواه�� عقایدی را که تاکنون بدان‌ه�� باور داشته٬ رها کند. در این جریان٬ در مرحله‌�� اول حس تحقیر و در مرحله‌�� دوم ارادت مانع کار می‌شو��. دو چیز را باید به یاد داشت: یکی این‌ک�� هرکس نظریاتش به مطالعه بیارزد٬ لابد از فهم و هوش بهره‌ا�� داشته است. دیگر این‌ک�� به هیچ وجه احتمال نمی‌رو�� آن‌ک�� در موضوعی٬ هرچه باشد٬ به حقیقت کامل و نهایی رسیده باشد. هنگامی که شخص هوشمندی نظری اظهار می‌کن�� که در نظر ما آشکارا سخیف می‌نماید�� نباید بکوشیم تا ثابت کنیم آن نظر به نحوی درست است؛ بلکه باید بکوشیم تا دریابیم که آن نظر چگونه درست می‌نمای��. این طرز به کار بردن تخیل تاریخی و روانی فورا دامنه‌�� اندیشه‌�� ما را گسترش می‌ده�� و به ما کمک می‌کن�� تا دریابیم در عصری که دارای طرز تفکر دیگری است چگونه بسیاری از عقاید گرامی ما احمقانه می‌نمای��.”