ŷ������

“A short story is a love affair, a novel is a marriage. A short story is a photograph; a novel is a film.”
― Lorrie Moore

“چرا کار و بار «لوس بازی» سکه شده؟
چرا همه مثل هم حرف می‌زنن��: «اون اتفاق باحاله»، «می دونی آدما»، «ای جانم»، «ازت راضی ام» و ...
چرا زنان و دختران ادای نوزادان را در می‌آورن�� و مردان و پسران فقط لودگی می‌کنند��
چرا هیچ کس شخصیت منحصر به فردی ندارد؟
چرا می‌ترسن�� مبادا با کسی بحث‌شا�� شود؟
چرا وقتی به جوانی بیست و چند ساله می‌گوی�� «احمق»، به جای آنکه جوابت را دهد، می‌گوی�� :«وقت به خیر»
چرا همه «پالت» و «پرتقال من کجایی» گوش می‌دهند��
چرا هیچ کس دیگر کله شقی نمی‌کن�� و در یک نبرد عاشقانه، رقیب را به «دوئل» فرانمی‌خواند��
چرا همه عاشق فوتبال و تیم «بارسا» و «یووه» شده‌اند��
چرا همه فقط گرافیک و بازاریابی و هنرهای تجسمی می‌خوانند��
چرا از میز شام و گربه و پای لاک‌زد�� عکس می‌گیرند��
چرا وقتی یک شب عادی با دوستانشان جایی می‌روند�� از این اتفاق ساده ده‌ه�� بار عکس سلفی و دستجمعی می‌گیرند��
چه اتفاقی برای‌شا�� می‌افت�� که از دیدن برنامه «خندوانه» یا طنزهای بینمک لذت می‌برند��
چرا همه سیبیل‌ها�� دسته موتوری دارند و پیراهن چهارخانه و عینک‌ها�� پت و پهن و مانتوهای چادرگل گلی و شلوارهای قرمز و سبز و کانورس و کوله می‌پوشند��
چرا همه چیز اینقدر گل گلی و عروسکی و ملوس شده است؟
چرا هرکس را که می‌بینی�� هفته بعدش نمایشگاه یا کارگاه متن‌خوان�� یا رونمایی از کتاب دارد؟
چرا همه داستان کوتاه می‌نویسن�� و شعر می‌گویند��
چرا اینقدر عکاس و «کارگردان اولی» زیاد شده است؟
چرا هیچ کس رمان نمی‌نویسد��
چرا هر کس که بعد از مدتی کافه نشینی، احساس می‌کن�� که باید یا مجله ادبی-هنری تاسیس کند یا مترجم و مدرس شود؟
چرا هیچکس نمی‌توان�� چند دقیقه بدون مسخره بازی یا تقلید تکه کلام‌ها�� باب روز، درباره هر موضوعی حرف بزند؟
چرا سر و ته همه چیز با دو تا تحلیل و یک کاریکاتور هم می‌آید��
چرا همه بازاریاب و ایده‌پردا�� تبلیغات شده‌اند��
چرا همه فکر می‌کنن�� کانت و هگل و افلاطون یکسری حرف‌ها�� نامفهوم زده‌اند��
چرا آداب معاشرت را در حد جمع کردن حواس و نیاستادن بر سر راه دیگران و بلند بلند قهقهه نزدن در محیط عمومی، بلد نیستند؟
چرا هیچکس، هیچ موضوعی را تا انتها پیگیری نمی‌کند��
چرا هیچ کس گله‌ا�� از رنگ قهوه‌ا�� وخاکستری آسمان ندارد؟
چرا فکر می‌کنن�� پل طبیعت و برج میلاد آثار معماری ارزشمندی هستند؟
چرا وقتی سگ و گربه می‌بینند�� به نشانه هیجان، حرکات عجیب و اصوات نامفهوم از خودشان در می‌آورند��
چرا نگرانند مبادا «جدی و خشک» جلوه کنند؟
چرا مدام احساس می‌کنن�� که باید به شکل اغراق شده‌ا�� بخندند و خوشمزه‌گ�� کنند؟
چرا از واژگانی چون «شرم»، «فروتنی»،«شرافت» و ... خنده‌شا�� می‌گیرد��
چرا همه می‌ترسن�� کسی برنجد و ناچار خود را در گرداب خاله زنکی غرق می‌کنند��
چرا وحشت از «توهین»، کار را به تایید کلاشان و شارلتان‌ه�� انداخته است؟
چرا اینهمه مراسم بزرگداشت این و آن برگزار می‌شود��
چرا همه کودک صفت شده‌ان�� و مدام عکس‌ها�� چند ماهگی و کاراکترهای عروسکی و کارتونی را مرور می‌کنند��
چرا همه به میانجی خیریه‌ه�� و شیادها، با رنج‌ها�� بشری مواجه می‌شوند��
چرا به شکل بیمارگونه‌ا�� قربان صدقه هم می‌روند��
چرا تیراژ کتاب‌ه�� 300 نسخه است؟
چرا همه در شکستن گردن روشنفکران از حکومت سبقت می‌گیرند��
چرا نمی‌توانن�� خودفروختگی را محکوم کنند؟
چرا هیچ موضعی ندارند؟
و در نهایت چرا فکر می‌کنن�� خیلی باهوش، شریف، تاج سر بشریت و ملتی برگزیده هستند؟”
― نادر فتوره‌چ��

“Twenty years from now you will be more disappointed by the things that you didn't do than by the ones you did do. So throw off the bowlines. Sail away from the safe harbor. Catch the trade winds in your sails. Explore. Dream. Discover.”
― H. Jackson Brown Jr., P.S. I Love You

“I believe that everything happens for a reason. People change so that you can learn to let go, things go wrong so that you appreciate them when they're right, you believe lies so you eventually learn to trust no one but yourself, and sometimes good things fall apart so better things can fall together.”
― Marilyn Monroe

“I pay no attention whatever to anybody's praise or blame. I simply follow my own feelings.”
― Wolfgang Amadeus Mozart

“Always forgive your enemies; nothing annoys them so much.”
― Oscar Wilde

“I am beginning to learn that it is the sweet, simple things of life which are the real ones after all.”
― Laura Ingalls Wilder

“دوش می‌گف�� که فردا بدهم کام دلت / سببی ساز خدایا که پشیمان نشود”
― حافظ شیرازی

“هر غمی که تسلیت گفتن ندارد.غم بزرگ را با کلمات کوچک، حقیر نباید کرد.”
― نادر ابراهیمی, اتحاد بزرگ

“I am not interested in being original. I am interested in being true.”
― Agostinho da Silva

“Our finger prints don't fade from the lives we touch.”
― judy blume

“دل من همی داد گویی گوایی. که باشد مرا روزی از تو جدایی”
― فرخی سیستانی, دیوان حکیم فرخی

“Life is a mirror: if you frown at it, it frowns back; if you smile, it returns the greeting.”
― William Makepeace Thackeray

“You might be poor, your shoes might be broken, but your mind is a palace.”
― Frank McCourt, Angela’s Ashes

“بیا امشب که بس تاریک و تنهایم
بیا ای روشنی، اما بپوشان روی
که می ترسم تو را خورشید پندارند
و می ترسم همه از خواب برخیزند
و می ترسم که چشم از خواب بردارند

نمی خواهم ببیند هیچ کس ما را
نمی خواهم بداند هیچ کس ما را

و نیلوفر که سر بر می کشد از آب
پرستوها که با پرواز و با آواز
و ماهی ها که با آن رقص غوغایی
نمی خواهم بفهمانند بیدارند

شب افتاده ست و من تاریک و تنهایم
در ایوان و در تالاب من دیری ست در خوابند
پرستو ها و ماهی ها و آن نیلوفر آبی

بیا ای مهربان با من!
بیا ای یاد مهتابی..”
― مهدی اخوان ثالث, لحظه‌�� دیدار نزدیک است

“در دوره ی آموزشی وقتی مربی اسلح�� شناسی ذوق و شوق بچه ها را موقع دست گرفتن اسلح�� دیده بود تقریبا با فریاد گفته بود: آهای! این آبنبات قیچی نیست! لیس لیسک هم نیست. تفنگ است. آدم می کشد. خون می ریزد. خون ریختن ذوق ندارد”
― حسام الدین مطهری, کلت ۴۵

“یه زمانی میرسه که همه ما مردیم. همه مون. یه زمانی میرسه که هیچ بنی بشری باقی نمونده که حتی یادش بیاد کسی وجود خارجی داشته یا گونه ی بشر اصلا کاری کرده. کسی نمی مونه که ارسطو یا کلئوپاترا رو به یاد بیاره، چه برسه به تو. همه ی کارهایی که کردیم و همه چیزهایی که نوشتیم و ساختیم، فکر ها و کشفیاتمون همه فراموش میشن. هیچی باقی نمی مونه. شاید اون موقع زود برسه یا شایدم میلیون ها سال طول بکشه، اما حتی اگه از مرگ خورشید هم نجات پیدا کنیم، نمیتونیم برای همیشه زنده بمونیم. قبل از اینکه موجودات ضمیر ناخودآگاه داشته باشن دنیا وجود داشته و بعد از اون هم ادامه پیدا می کنه و اگه این فراموشی ناگزیر نوع بشر ناراحتت میکنه. بهت پیشنهاد میکنم نادیده اش بگیری. همه همین کار رو میکنن.”
― John Green, The Fault in Our Stars

“There is always magic to be summoned at any point. I love to live in a world of magic, but not a fake world of magic. We all really basically have a lot of magic... It’s only those of us who choose to accept it, that really understand it. It’s there for everyone. That’s the only thing that I feel I am able to give to people and that’s why I know that they respond to me because I try to give them only their own magic... not mine, but theirs”
― Stevie Nicks

“May your coming year be filled with magic and dreams and good madness. I hope you read some fine books and kiss someone who thinks you're wonderful, and don't forget to make some art -- write or draw or build or sing or live as only you can. And I hope, somewhere in the next year, you surprise yourself.”
― Neil Gaiman

“بهار آمد، پریشان باغ من افسرده بود اما
به جو باز آمد آب رفته، ماهی مرده بود اما”
― مهدی اخوان ثالث, قاصدک

“این دنیا پلی بیش نیست. از آن بگذر، ولی در آن خانه مساز”
― Anonymous, The Apocrypha: King James Version

“هـمیـشــه یک جنــگ ِ لعـنـتی پشــت ِ ســر ِ جنــگِ لعـنـتی دیگری هـسـت
و آدم می داند که اخـبـــار ســراسـر
دروغ اســت
!!”
― George Orwell

“My grandmother is over eighty
and she still doesn’t need glasses.

Drinks right out of the bottle.”
― Henny Youngman

&�����ܴ�;آی
!ای دریغ و حسرت همیشگی
ناگ��ان
چقدر زود
...دیر می‌شو��”
― قیصر امین‌پو��

“عجیب ترین خوی آدمی این است که می داند فعلی بد و آسیب رسان است، اما آن را انجام می دهد به کرات هم. هر آدمی، دانسته و ندانسته، به نوعی در لجاجت و تعارض با خود به سر می برد، و هیچ دیگری ویرانگرتر از خود آدمی نسبت به خودش نیست.”
― محمود دولت آبادی / Mahmoud Dolat Abadi, س��لوک

“With freedom, flowers, books, and the moon, who could not be perfectly happy?”
― Oscar Wilde, De Profundis

“Time is the coin of your life. It is the only coin you have, and only you can determine how it will be spent. Be careful lest you let other people spend it for you.”
― Carl Sandburg

“Do for yourself, for no one else will.”
― Johanna Lindsey, A Heart so Wild

“I am I, and I wish I weren't.”
― Aldous Huxley, Brave New World

“It is not a lack of love, but a lack of friendship that makes unhappy marriages.”
― Friedrich Nietzsche