ŷ������

“وما زال الغروب يثير في قلبي حنين لعوالم لا أعرفها وقد لا أعرفها.”
― أحمد صلاح المهدي

“فجأةً نصبحُ صحراءَ من الملحِ
وهذي الأرضُ أنهارًا من الجرحِ
ونمضي
جبهةً تغربُ في جرحِ السحابةْ”
― حمدة خميس, اعتذار للطفولة

“هوا کم‌ک�� تاریک می‌ش��. خورشید در حال غروب، پرتوهای زیبا و طلایی خود را روی زمین و گل‌ه�� می‌تابان�� و قله‌ها�� مرتفع در زیر این نور می‌درخشیدن��.
هایدی نشسته بود و در سکوت از تماشای غروب زیبا لذت می‌بر��. اما ناگهان از جا پرید و فریاد زد: «پیتر، پیتر، آتش! آتش! کوه‌ه�� آتش گرفته‌ان�� و برف‌ه�� و همین‌طو�� آسمان. نگاه کن. درخت‌ه�� و سنگ‌ه�� دارند می‌سوزن��! حتی آن بالا آشیانه شاهین هم آتش گرفته. همه‌چی�� آتش گرفته!»
پیتر، که چوبش را می‌تراشید�� با خون‌سرد�� گفت: «همیشه موقع عصر همین‌طو�� است. این آتش نیست.»
دخترک، که به مناظر شگفت‌انگی�� اطراف چشم دوخته بود، گفت: «پس این چیست؟ این چیست، پیتر؟»
پسر گفت: «یک اتفاق ساده.»”
― سارا قدیانی, Heidi