Å·±¦ÓéÀÖ

“Hier,â€� had Jan Liefkind tegen zijn zoon van twaalf gezegd, ‘een vuilniszak vol ±è´Çë³ú¾±±ð. Ga die maar verkopen, het geld mag je houden.â€� Vol goede moed was het jongetje op weg gegaan, van antiquariaat naar antiquariaat. Laat in de middag keerde hij bezweet en teleurgesteld, de vuilniszak op zijn rug torsend terug. Niemand bleek geïnteresseerd. Toen zijn zoon het grootste antiquariaat van de stad gesmeekt had de zak dan tenminste achter te mogen laten had men hem honend de deur gewezen. ‘Zelfs voor niets wil niemand ze hebben, pap, die gedichten,â€� vatte zijn zoon zijn vergeefse expeditie samen.
Steeds als Liefkind de jaarlijkse afrekening van zijn uitgever bekeek moest hij aan dit voorval denken. Nee, niemand zat te wachten op ±è´Çë³ú¾±±ð.

â€� The Dutch invented jazz”
― j. bernlef, Tegenliggers