Å·±¦ÓéÀÖ

“Yoksunluktan ileri gelen ²¹³¦Ä±yı ortadan kaldıran yalın tatlar da zengin bir sofrayla aynı hazzı verir. (Epikuros)”
― Diogenes Laërtius, The Lives and Opinions of Eminent Philosophers

“Satın alınan ÅŸeyler sana iyi deneyim ve anı sunamıyorsa, örneÄŸin bir dostun, bir seyahatin veya sabaha kadar süren bir °ì´Ç²Ô³ÜÅŸ³¾²¹nın benzersiz hazzını veremiyorsa... Bu anlamsız ortalamada mülkiyetin belirleyici bir hükmü yok. En deÄŸerli ÅŸeyler ²¹²Ôı±ô²¹°ùın, deneyimlerin ve insanların.”
― Ozan Önen, Babam Beni Åžahdamarımdan Öptü

“Ruhun tümüyle dayanabileceÄŸi, geçmiÅŸi anımsamaksızın ve geleceÄŸe el uzatmaksızın bütün benliÄŸini toplayabileceÄŸi; zamanı hiçe sayabileceÄŸi; var olmaktan baÅŸka, yoksulluk hazzına da, zevkin ve üzüntünün, isteÄŸin ve korkunun gereksinime duyulamayacağı bir durum varsa, bu durum sürdükçe herkes, yaÅŸamın eÄŸlencelerinde bulunan eksik, yoksul ve görece bir mutluluÄŸa deÄŸil de ruhta doldurmak gereÄŸi duyulan hiçbir boÅŸluk bırakmayan olgunlaÅŸmış ve yetkin bir mutluluÄŸa kavuÅŸtuÄŸunu söyleyebilir.
Böyle bir durumda neden zevk alınır? Sanırım dışımızdan, kendimizden baÅŸka, yaÅŸamımızdan baÅŸka ÅŸeylerden deÄŸil; insan yaÅŸadıkça, Tanrı gibi, kendine yeter. Herhangi bir bağı olmayan yaÅŸama duygusu, deÄŸeril bir hoÅŸnutluk ve erinçlik duygusudur; boyuna aklımızı çelen, yaÅŸamın tadını kaçıran kösnül ve maddesel duygulardan sıyrılmasını bilenler için, güzel ve tatlıdır. Ama, ardı arkası gelmez tutkularla çalkalanan insanların çoÄŸu bu ruh durumunu bilmez; a da o denli az bilir ki tadına varamazlar. Dahası, bu tatlı kendinden geçmeleri isteyerek, gereksinimleri durmaksızın deÄŸiÅŸen yaÅŸamdan iÄŸrenmeleri, bugünkü koÅŸullarda doÄŸru deÄŸildir. Ama toplumdan dışlanan ve yeryüzünde ne kendisine ne de baÅŸkalarına yarayacak bir ÅŸey yapabilen bir mutsuz, talihin ve benzerlerinin elinden alamayacağı bir tür mutluluk bulur.”
― Jean-Jacques Rousseau, Bir Yalnız Gezerin Düşleri

“Haz ve ²¹³¦Ä±nın aleyhimize yoz bir ittifak kurduÄŸu yerde, cennet ve cehennem aynı korkunç bürokrasinin farklı parçalarıdır.”
― Thomas Ligotti, Songs of a Dead Dreamer

“Ce zice? Ce zice? întrebase baba Lixandra, care nu putea să lipsească de la o adunare, cum nu lipseÅŸte martie din post.”
― Eugen Barbu, Groapa