Å·±¦ÓéÀÖ

“En büyük ²¹ÅŸ°ìlar bitiyor, bir pet ÅŸiÅŸe beÅŸ yüz yıl yaşıyor, peki sen ÅŸimdi niye öldün ki ³¾²¹°ù³Ùıcık?”
― Emrah Serbes, Deliduman

“Martının her gün gördüğünü sen de her gün görüyor musun? Denizin sonsuz pırıltılarını? O halde sen de bir ³¾²¹°ù³Ùısın!”
― Mehmet Murat ildan

“Güzelce uçan bir ³¾²¹°ù³Ùı cennettir, masum bir balığı avlayan bir ³¾²¹°ù³Ùı cehennemdir! VaroluÅŸ cennet ve cehennemdir, ²õ±ð±¹¾±²Ôç ve dehÅŸettir!”
― Mehmet Murat ildan

“..KonuÅŸ bakalım, der gibi bana baktı.
â€� Ey, dedim, ne diyecektim? Yoksa topal ³¾²¹°ù³Ùının mı matemini tutuyorsun? Önce kafasını gösterdi:
� Kafa dediğin eskir, ihtiyarlar, ölür bile insan ölmeden, dedi. Sonra kalbini gösterdi:
� Eskimeyen, eksilmeyen şey buradadır.
Sustu. Koca adam, barut gibi adam, köyde kimsenin sevmediği, hoşlanmadığı adam:
� Ölüsünü burada bulunca ağladım, dedi. Sen hani geçen balığa gelişimizde hastalanmıştın, ben de öyle hastalandım. Balık tutmadan döndüm. Her tarafım kıyılıyordu. Eve gittim yattım. Sabahleyin ağzım zehir gibi uyandım. Dolapları karıştırdım, bir ilaç ararmış gibi. Bu tülü buldum taktım. Çengel gibi parmaklarıyla siyah bezi yakasından söktü, denize attı.
â€� Bu da deliliÄŸimizin bir b²¹ÅŸ°ìa türlüsü, dedi. Deniz mi bizi böyle eder, nedir? Aç ÅŸu ÅŸiÅŸeyi. Fincanın içine rakıyı koyduk. Gözünden bir damla yaÅŸ düştü berrak, keskin kokulu suya. Göğsüne vurdu.
â€� Bu yürek, bizim yüreÄŸimiz, bir tahtası eksiklerin yüreÄŸidir, dedi.”
― Sait Faik Abasıyanık, AlemdaÄŸ'da Var Bir Yılan

“Gökyüzüne bakıp da kuyruklu piyanoya benzeyen ÅŸu bulutun süzülüp gittiÄŸini mi gördüm, hemen bir hikayemin bir yerine gökyüzünden kuyruklu piyanoya benzeyen bir bulutun süzülüp gittiÄŸini koymalıyım diye düşünürüm. Vanilya çiçeÄŸi kokuyor deÄŸil mi? Hemen mim koyarım: "AÄŸdalı bir koku, çiçeÄŸi dul kadın giysisi renginde, bir yaz akÅŸamı tasvirinde kullanılacak..." Sizin aÄŸzınızdan ve kendi aÄŸzımdan çıkan her sözcüğü kaptığım gibi, edebiyat daÄŸarıma tıkıştırırım, bakarsın iÅŸe yarar!”
― Anton Chekhov, Marti

“Küçük yazar, hele de ÅŸansı yardım etmiyorsa, bir fazlalık gibi hisseder kendini. Beceriksiz, sakar, diken üstünde gibi tedirgindir. Karşı konulmaz bir güç, edebiyat ve sanat çevrelerine çeker onu. Ä°nsanların gözlerine, doÄŸrudan doÄŸruya ve cesurca bakmaya korkarak, silik ve ürkek, dolanıp durur oralarda.”
― Anton Chekhov, Marti