Å·±¦ÓéÀÖ

“Wie romanschrijver wil worden heeft het de eerste honderd jaar nogal moeilijk.”
― Louis Paul Boon

“Toen onze genen niet meer alle informatie konden opslaan die nodig was om te overleven, vonden we langzamerhand de hersenen uit. Maar toen kwam de tijd, misschien 10.000 jaar geleden, dat we meer moesten weten dan de hersenen gevoeglijk konden bevatten. Dus leerden we enorme hoeveelheden informatie buiten ons lichaam op te slaan. Wij zijn voor zover we weten de enige soort op onze planeet die een gemeenschappelijk geheugen heeft uitgevonden dat noch in onze genen noch in onze hersenen zetelt. De opslagplaats van dat geheugen wordt bibliotheek genoemd.
Een boek wordt gemaakt van een boom. Het is een verzameling vlakke, buigzame delen (nog steeds 'bladen' genoemd), bedrukt met donker gekleurde kriebels. Eén oogopslag en je hoort de stem van iemand anders - misschien een persoon die al duizenden jaren dood is. Millennia na dato spreekt de schrijver, duidelijk en zwijgend, binnen in ons hoofd. De schrijfkunst is misschien wel de grootste van alle menselijke vindingen; ze bindt mensen te zamen, bewoners van ver verwijderde tijdperken die elkaar nooit hebben gekend. Boeken verbreken de kluisters van de tijd, een bewijs dat de mens een tovenaar kan zijn.”
― Carl Sagan, Cosmos

“Dat er ook 'schrijvers schrijvers' en 'dichters dichters' bestaan betekent eigenlijk maar één ding: dat de verkeerde mensen in de schijnwerpers staan, want laten we even wel wezen, het idee dat een schrijver bij schrijvers populair is en niet bij het publiek heeft bar weinig met zijn werk te maken.”
― Martijn Benders

“Opgroeien in het warme Brabant was vooral veel galgje spelen met mijn autistische zus. Galgje, een prachtig spel, dat ze op de televisie helemaal hebben weten verknollen door de galg met een ballenbak te vervangen en de beul met Francois Boulangier. Wanneer je zo'n klassieke beul de kap zou aftrekken zou je weliswaar dezelfde psychotische glimlach zien als die van Francois, maar het punt is dat men die beulskap toch niet voor niets heeft uitgevonden, maar dat begrijpen ze in Hilversum kennelijk niet. Enfin, na lange gelukkige jaren oefenen waren inmiddels alle kinderen uit de buurt zo gewend aan het idee dat een beperkte taalschat een genadeloze dood voor hen in petto had dat het gros van mijn jeugdvrienden zichzelf later heeft verhangen, waarschijnlijk toen ze lucht kregen van mijn succes als schrijver.”
― Martijn Benders

“Op een avond legde mijn vader zijn lepel en vork neer en zei: 'Was ik maar een groot schrijver, altijd bezig met het Hogere, dan heeft armoede zin, dan ben je kunstenaar.'

'Maar ik vind je een kunstenaar,' zei mijn moeder troostend en alsof dat genoeg was.”
― F. Springer, Bougainville