Å·±¦ÓéÀÖ

“Sosyalist yayınevlerinin yok edilmesinin ardından üç kuruÅŸluk telif ücretleri kesildi ve maddi sıkıntılarla yüz yüze geldi; yaptığı diÄŸer bütün iÅŸlerin yanı sıra bir de geçinmek için çalışması gerekiyordu. Bilimsel ve felsefi konularda dergilere bolca çeviri yaptı; kampanyanın gerginliÄŸinden tükenmiÅŸ biçimde geç saatte eve geliyor ve çeviriye oturarak sabahın erken saatlerine kadar çalışıyordu. Ve her ÅŸeyin yanında bir de kendini eÄŸitiyordu. Kendini eÄŸitmeyi öldüğü güne kadar sürdürdü ve olaÄŸanüstü biçimde çalıştı. Ama yine de beni sevecek ve beni mutlu edecek zamanı buldu. Fakat bu, benim kendi hayatımı onunkiyle tamamen birleÅŸtirmem yoluyla oldu ancak. Stenografi ve daktilo öğrendim ve sekreteri oldum. Ä°ÅŸini yarıya indirdiÄŸimi söylüyordu sık sık; ben de bu nedenle kendimi onun iÅŸini anlamak üzere eÄŸittim. Ä°lgi alanlarımız ortak oldu, beraber çalıştık, beraber oynadık. Ä°ÅŸimiz sırasında iÅŸimizden çaldığımız tatlı anlarımız vardı bir de -tek bir kelime, bir dokunuÅŸ, bir aÅŸk ışığı parıltısı... Ve anılarımız çalıntı oldukları için daha da tatlıydılar. Havanın keskin ve ışıltılı olduÄŸu, uÄŸraşın insanlık için olduÄŸu ve çıkarcılıkla bencilliÄŸin asla adım atamadığı yükseklerde yaşıyorduk çünkü. Biz sevgiyi sevdik ve sevgimize asla leke bulaÅŸmadı. Ve her ÅŸeyden sonra geriye bu kaldı. BaÅŸarısız olmadım. Ona, baÅŸkaları için canla baÅŸla çalışan sevgilime, yorgun gözlü ölümlü sevgilime huzur verdim.”
― Jack London