欧宝娱乐

“In Amsterdam. Eeuwen geleden het centrum van Europa, nu een gore provinciestad vol boeven, hoeren en ru茂nes, maar door de burgemeester nog altijd voor een wereldstad gehouden.”
― Willem Frederik Hermans, Au Pair

“De moderne tijd was een anachronisme in deze stad die op geen enkele manier was toegerust voor productiviteit, haast of nut.”
― Ilja Leonard Pfeijffer, Grand Hotel Europa

“Het is prettig om in een stad te lopen die de jouwe niet is. Bij voorkeur met muziek in je oren. Je loopt als het ware rond in je eigen videoclip. Je ziet mensen lopen en lachen, schelden en roepen. Je bent toeschouwer en deelnemer in 茅茅n. Je maakt er deel van uit en je kijkt ernaar. Je zweeft erdoorheen als een camera op ooghoogte. Je scant. Je ziet niets wat je verrast, maar alles verbaast je. Je bent los van alles wat je kent en iedereen die jou kent. Je zou iemand kunnen spreken, en wat vertellen. Maakt niet uit wat. Alles zou waar zijn en nieuw en vol mogelijkheden. Alles kan opnieuw beginnen in een stad die je niet kent. Dat is het gevoel waarop ik verliefd ben. Dat gevoel vond ik in deze stad.”
― Ivo Victoria, Hoe ik nimmer de Ronde van Frankrijk voor min-twaalfjarigen won

“Het is als rondlopen door een stad die een voorhoofdsholteontsteking heeft. Alles zit al eeuwen vastgeklonterd en nooit heeft een voortvarende tijd een paar frisse, doorgaande wegen door het stratenplan gesnoten.”
― Ilja Leonard Pfeijffer, Grand Hotel Europa

“Zo werd mij verteld: Als je omhoogkijkt , het zweet van je voorhoofd wissend, een hand boven je ogen, zie je alleen maar flonkeringen - de stad is een trilling in de woestijn.”
― Peter Verhelst, Huis van de aanrakingen

“Hij had geprofiteerd van het gemak waarmee je in de grote stad van je 'persoonlijkheid' een goed verhaal kan maken, met kop en staart en een plot die wat te raden overlaat. Identiteit was iets om af te huren, een soort mentale smoking.”
― Joost Zwagerman, Vals licht

“In het tijdperk van mondiale verstedelijking, waar de stad het symbool is geworden van een beter sociaaleconomisch leven en het platteland daarentegen al decennialang leegloopt, was het rurale gebied opeens weer het symbool van vrijheid geworden. De plek om je veilig te voelen. De stad had al zijn aantrekkelijkheid verloren. Geen plek voor dynamiek en diversiteit, maar voor sociale en fysieke verstikking.”
― Ruben Jacobs, De eeuw van Felix

“Luut weigert nog langer mee te doen aan het opgejaagde bouwen, de huizen die hij ontwerpt krijgen geen tijd om te wortelen. Aan sommige van zijn bouwwerken wordt op de tekentafel al een houdbaarheidstatum opgelegd, ze vormen de tijdelijke opvulling van een kuil. Een pleister van steen op een wond in de stad.”
― Jannie Regnerus, Het wolkenpaviljoen