Å·±¦ÓéÀÖ

“Vreemdelingen van niet-westerse herkomst zijn een typisch fenomeen van de postmoderniteit. Zo waren er in Nederland halverwege de jaren 1960 (golden sixties) minder dan 6000 vreemdelingen van Turkse of Marokkaanse afkomst. In België waren er 461 Marokkanen en 320 Turken. Bij aanvang van de postmoderniteit in 1970 waren er steeds nog maar 129.000 vreemdelingen van niet-westerse afkomst (toen vooral Surinamers) in Nederland. Eind 2015 waren dat er al 2.038.500 en tegen 2060 zullen dat er volgens het CBS 3.236.600 zijn. In België waren er in 1970 nog maar 82.888 niet-westerse vreemdelingen. In 2015 zijn dat er al 733.115. Tegen 2050 worden dat er 1.149.000. Ongeveer 70 procent van de niet-westerse vreemdelingen zijn in België moslim. In Nederland is dat slechts 50 procent. De niet-westerse vreemdeling in het straatbeeld is duidelijk een postmodern verschijnsel.”
― Jean Pierre Van Rossem, De postmoderne angst voor de vreemdeling

“Net zoals Hitler de Brand van de Reichstag in de schoenen schoof van Marinus Vander Lubbe en zo een grote schoonmaak begon te houden in Duitsland, schuift Erdogan de coup geheel gratuit in de schoenen van Gülen om voortdurend mensen (het zijn er al meer dan 9.000!) te laten oppakken. Zijn zuiveringsactie, waadrbij de scheiding der machten niet langer wordt gerespecteerd, loopt geheel parallel met die van Hitler. Maar omdat Turkije lid is van de Navo kan Erdogan straks een spil slaan tussen Rusland en Amerika, genoeg voor een derde wereldoorlog. Natuurlijk wordt het prutsleger van Erdogan dan onder de zoden gelopen door het Russische leger, maar dan zal hij de hulp inroepen van zijn Navo-bondgenoot Amerika. Erdogan is met zijn dubbele agenda zowat de grootste bedreiging voor de wereldvrede en de Belgische Turken die nu achter hem staan kunnen straks gevaarlijke collaborateurs worden. Dus heren politici als het waar is dat 'gouverner c'est prévoir', begin dan maar nu met het terugsturen van al die domme Turkse oproepkraaiers in ons land naar het land van hun aanbeden Erdogan.”
― Jean Pierre Van Rossem

“Nederlandse politici hebben serieus geblunderd en de woede van de Turkse president Ergogan op de hals gehaald door geen Turkse ministers toe te laten om te komen spreken voor Turkse Nederlanders. Die diplomatieke botsing had vermeden kunnen worden indien Rutte & Co een betere inschatting van Erdogan hadden gemaakt. Erdogan is uitermate bedreven in opruiende politiek. Indien Nederlandse politici iets meer bedreven waren geweest in psychologisch inzicht dan in stemmengraaierij hadden ze kunnen weten dat de weigering hen als een boomerang in het gezicht zou vliegen. Het is inderdaad ondemocratisch om iemand, ook al is die autocraat die in eigen land democratie en pevsvrijheid monddood maakt, de vrijheid van spreken te beletten. Je kan niet toestaan dat zijn tegenstanders wèl spreekrecht hebben en hij niet. Natuurlijk steven je dan af op gewelddadig protest. Hoeveel slimmer waren de Fransen om een Turkse minister wél spreekrecht te geven: geen haan die er om kraaide. En als De Roover van NVA zich uit de naad wringt om vurig het spreekverbod te bepleiten, dan bewijst hij dat hij enkel een Vlaams Belang Light is zoals Rutte een light-versie van Wilders is.”
― Jean Pierre Van Rossem

“Wat momenteel in Beringen en in Heusden-Zolder (waar politie de huizen van Gülen aanhangers moet bewaken) is wraakroepend. Dat komt ervan als je Turkse fanatici, vaak niet eens in staat zich deftig uit te drukken in één van de talen van ons land, toeliet een dubbele nationaliteit te hebben. Het wordt dus hoog tijd dat er een wet wordt gestemd die Turken die rellen veroorzaken in ons land de Belgische nationaliteit afneemt en hen stante pede terugstuurt naar Istanbul, met compleet verlies van alle verworvenheden inzake sociale zekerheid.”
― Jean Pierre Van Rossem

“Universitair onderzoek heeft aangetoond dat Nederlandse (en Belgische) Turken zich bovenal Turk voelen en slechts zeer bijkomstig Nederlander of Belg. Dat zou in meer dan 75 % van de gevallen opgaan. Ze vormen zeer gesloten conservatieve groepen die hoofdzakelijk contact onderhouden met de eigen bevolkingsgroep, waardoor de formele sociale controle er zeer hoog is. De meeste van die Nederlandse of Belgische Turken weten nauwelijks hoe de staatsstructuur van Nederland of België in elkaar zit, ze spreken thuis voornamelijk Turks, interesseren zich aan Turkse kranten niet aan lokale kranten.”
― Jean Pierre Van Rossem