Å·±¦ÓéÀÖ

“Hij sloeg het notitieboekje dicht. Af en toe was hij in de stad een leerling of leerlinge tegengekomen aan wie hij jaren geleden les had gegeven. Het waren nu geen jongens en meisjes meer maar mannen en vrouwen met partners, beroepen en kinderen. Hij schrok als hij zag hoe hun gezicht was veranderd. Soms betrof zijn schrik het resultaat van de verandering: een te vroege verbittering, een opgejaagde blik, tekenen van een ernstige ziekte. Maar meestal was wat hem schrik aanjoeg het simpele feit dat de veranderde gezichten getuigden van het onstuitbare verstrijken van de tijd en het meedogenloze verval van alles wat leefde. Hij keek dan naar zijn handen waarop de eerste ouderdomsvlekken zichtbaar waren, en soms haalde hij foto's tevoorschijn van zichzelf als student en probeerde zich voor de geest te halen hoe het was geweest om die grote afstand af te leggen, dag na dag, jaar na jaar.”
― Pascal Mercier

“Het begin van elk verval is dit: het ernstig nemen van de grote dingen en het niet-ernstig nemen van de kleine dingen als vanzelfsprekend beschouwen. Elk zedelijk bederf begint ermee dat men de mensheid hoogacht, maar zijn dienstmeisjes kwelt, vaderland of kerk of partij voor heilig houdt, maar zijn dagelijks werk slecht en slonzig doet. Daar tegen is maar een remedie: men moet zowel bij zich zelf als bij anderen de zogenaamde serieuze en heilige dingen voorlopig links laten liggen - zoals standpunt, wereldbeschouwing en vaderlandsliefde, maar wel alle aandacht besteden aan de kleine en kleinste dingen - op elk moment dat dit vereist is.”
― Hermann Hesse