Å·±¦ÓéÀÖ

“No i poradź tu z takim czÅ‚owiekiem! nie wierzy w Boga, a wierzy, że jeÅ›li go zaswÄ™dzi nos, to na pewno umrze; nie zwróci uwagi na utwór poety, jasny jak dzieÅ„, caÅ‚y przenikniÄ™ty harmoniÄ… i wysokÄ… mÄ…droÅ›ciÄ… prostoty, a przyczepi siÄ™ wÅ‚aÅ›nie do tego, gdzie jakiÅ› zuch naplecie, naplÄ…cze, wykoÅ›lawi, powykrzywia naturÄ™, i to mu siÄ™ spodoba, i zacznie krzyczeć: oto wÅ‚aÅ›nie, oto prawdziwa znajomość tajemnic serca! Przez caÅ‚e życie ma za nic doktorów, a koÅ„czy na tym, że zwróci siÄ™ wreszcie do baby, która leczy zamawianiem i spluwaniem, albo jeszcze lepiej, sam wymyÅ›li jakiÅ› dekokt nie wiadomo z jakiego Å›wiÅ„stwa, który, Bóg wie dlaczego, wyda mu siÄ™ wÅ‚aÅ›nie Å›rodkiem na jego chorobÄ™. (...) TonÄ…cy, powiadajÄ…, chwyta siÄ™ maÅ‚ej sÅ‚omki i nie ma wtedy rozwagi, żeby pomyÅ›leć, że na sÅ‚omce może pojechać wierzchem chyba mucha.”
― MikoÅ‚aj Gogol, Dead Souls