Ω εξαιρετικός John Fante...! Ιδιοφυές χιούμορ και συναίσθημα γροθιά στο στομάχι: "Τότε μου ήρθε στο νου μια γλυκιά ανάμνηση. Σηκώθηκα απ'το κρεβάτι κι Ω εξαιρετικός John Fante...! Ιδιοφυές χιούμορ και συναίσθημα γροθιά στο στομάχι: "Τότε μου ήρθε στο νου μια γλυκιά ανάμνηση. Σηκώθηκα απ'το κρεβάτι κι έβγαλα το σακίδιο μου από την ντουλάπα. Το βρήκα στη μέσα τσέπη. το ξεραμένο ματσάκι γλυκό βασιλικό που το είχε δέσει η μάνα μου με κόκκινη κορδέλα. Δε μπορούσα να θυμηθώ όλες τις οδηγίες της, μόνο πως έπρεπε, νομίζω, να κρεμάσω το ματσάκι απ'το κρεβάτι. Το έδεσα στο σίδερο του κεφαλαριού. έτσι ώστε να πέφτει πάνω στο μαξιλάρι μου. Κι ύστερα ξάπλωσα, αναπνέοντας το γλυκό, δυνατό του άρωμα, και κάπως ήταν σαν τη μυρωδιά των μαλλιών της μάνας μου, και τα γλυκά της μάτια μου χαμογελούσαν, κι άρχισα τότε να κλαίω γιατί δεν ήθελα να είμαι ούτε πατέρας ούτε σύζυγος ούτε καν άντρας, ήθελα να ΄μαι παιδί έξι ή εφτά χρονών, και να κοιμάμαι στην αγκαλιά της μάνας μου, και τότε με πήρε ο ύπνος και ονειρεύτηκα τη μαμά μου"....... ..."Ο μπαμπάς στεκόταν μπροστά στο παράθυρο στην αίθουσα αναμονής. Έβαλα το χέρι μου στον ώμο του και τότε γύρισε. Δεν χρειάστηκε να πω τίποτα. Άρχισε να κλαίει. Ακούμπησε το κεφάλι του στον ώμο μου, και το κλάμα του ήταν πολύ επώδυνο. Ένιωσα τα κόκκαλα των ώμων του, τους γέρικους μυς που είχαν αρχίσει να μαλακώνουν, και μύρισα τη μυρωδιά του πατέρα μου, τον ιδρώτα του πατέρα μου, τη ρίζα της ζωής μου. Ένιωσα τα ζεστά του δάκρυα και τη μοναξιά του άντρα και τη γλυκύτητα όλων των αντρών και την πονεμένη, αμείλικτη ομορφιά των ζωντανών"....more
"Η ολοένα και πιο δύσκολη προσπάθεια, η ολοένα και πιο ύστερη ελπίδα, η διαφορά ανάμεσα σε αυτό που είμαι και σ' εκείνο που υπέθετα πως θα μπορούσα να"Η ολοένα και πιο δύσκολη προσπάθεια, η ολοένα και πιο ύστερη ελπίδα, η διαφορά ανάμεσα σε αυτό που είμαι και σ' εκείνο που υπέθετα πως θα μπορούσα να είμαι ολοένα και πιο έντονη στη νύχτα της απέραντης ματαιότητάς μου"....more
"...όταν κάποια στιγμή στις διαδρομές μου μέσα στην πόλη κοιτάζω μέσα σε μια απ αυτές τις ήσυχες αυλές όπου έχουν μείνει όλα ίδια εδώ και δεκαετίες, ν"...όταν κάποια στιγμή στις διαδρομές μου μέσα στην πόλη κοιτάζω μέσα σε μια απ αυτές τις ήσυχες αυλές όπου έχουν μείνει όλα ίδια εδώ και δεκαετίες, νιώθω, με το σώμα μου θα έλεγα, τη ροή του χρόνου να επιβραδύνεται στο πεδίο βαρύτητας των ξεχασμένων πραγμάτων."...more
"Οι ζητιάνοι δεν εργάζονται, λένε. Αλλά, πάλι, τι είναι δουλειά; Ένας εργάτης δουλεύει σηκώνοντας την αξίνα. Ένας λογιστής δουλεύει προσθέτοντας νούμε"Οι ζητιάνοι δεν εργάζονται, λένε. Αλλά, πάλι, τι είναι δουλειά; Ένας εργάτης δουλεύει σηκώνοντας την αξίνα. Ένας λογιστής δουλεύει προσθέτοντας νούμερα. Η δουλειά ενός επαίτη είναι να στέκεται μπροστά από πόρτες ό,τι καιρό και να κάνει και να παθαίνει κιρσούς, χρόνια βρογχίτιδα κλπ Είναι μια δουλειά σαν όλες τις άλλες. Εντελώς άχρηστη, βεβαίως- αλλά πάλι, πολλά αξιοσέβαστα επαγγέλματα δεν έχουν καμία χρησιμότητα. Και, ως κοινωνικός τύπος, ο ζητιάνος μπορεί να συγκριθεί επάξια με ένα σωρό άλλους. Είναι έντιμος σε σύγκριση με τους πωλητές των περισσότερων πατενταρισμένων φαρμάκων, ευφυής σε σύγκριση με ένα ιδιοκτήτη κυριακάτικης εφημερίδας, αξιαγάπητος σε σύγκριση με έναν τοκογλύφο - με άλλα λόγια, είναι παράσιτο, αλλά εντελώς αβλαβές παράσιτο. Σπανίως αποσπά από την κοινότητα περισσότερα από τα απολύτως απαραίτητα προς το ζην και πληρώνει γι αυτό ξανά και ξανά με το μαρτύριο του, κάτι που τον κατατάσσει σε διαφορετική θέση από τους υπόλοιπους ανθρώπους ή δίνει στους περισσότερους σύγχρονούς του το δικαίωμα να τον περιφρονούν"....more
.....¨Γιε μου, ο Γκίλγκαμες ζει στην Ουρούκ. Απ' αυτόν άλλος πιο δυνατός δεν είναι. Σαν τ' αστροπελέκι του Άνου, τέτοια είναι η δύναμή του!"..........¨Γιε μου, ο Γκίλγκαμες ζει στην Ουρούκ. Απ' αυτόν άλλος πιο δυνατός δεν είναι. Σαν τ' αστροπελέκι του Άνου, τέτοια είναι η δύναμή του!"........more
"Δουλευτές του κόσμου, διαλυθείτε! Λάθος λένε τα παλιά βιβλία. Ο κόσμος πλάστηκε μια Κυριακή""Δουλευτές του κόσμου, διαλυθείτε! Λάθος λένε τα παλιά βιβλία. Ο κόσμος πλάστηκε μια Κυριακή"...more
Οι θεοί μειμνούν. Και τον άδικο βλέπουν και τον δίκαιο ακούν. Μα η τρέλα που πιάνει τον θνητό να πλουτίσει και να ζήσει, τα πάντα να ζήσει, τον εκτρέπει. τΟι θεοί μειμνούν. Και τον άδικο βλέπουν και τον δίκαιο ακούν. Μα η τρέλα που πιάνει τον θνητό να πλουτίσει και να ζήσει, τα πάντα να ζήσει, τον εκτρέπει. τον σέρνει σαν σκουπίδι, τον κάνει ν΄αδικήσει πολλούς. Και κανείς δεν τολμά ν ν' αντικρίσει την αλήθεια: ο χρόνος γυρνά και δεν ξέρεις ποτέ τί σου φέρνει. Κι ο καθένας απλά.. αδικεί για να ζήσει. Κι έτσι απλά, κάποια μέρα, το κατάμαυρο άρμα της δικής του ευτυχίας παίρνει λάθος στροφή και γυρίζει, κι η ζωή το τσακίζει.
απο μεταφραση Γιώργου Μπλάνα. Εκδόσεις Νεφέλη...more
Loading...
