ŷ������

“Μπορούμε να συγκεντρωθούμε μονάχα όταν διασκεδάζουμε. [...] Παρατήρησε τα παιδιά την ώρα που παίζουν, Είναι πολύ προσηλωμένα σ' αυτό που κάνουν. Γιατί; Επειδή κάνουν μια "προσπάθεια προσήλωσης" ή επειδή απλά παίζουν; Είναι προφανές, γαμώτο: είναι προσηλωμένα επειδή διασκεδάζουν, επειδή το απολαμβάνουν. Είναι παράλογο να προσπαθείς να συγκεντρωθείς στην Ακινησία. Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να το απολαμβάνεις.”
― José Carlos Somoza, The Art of Murder

“How you choose to lose yourself matters. Trust me, it’s all in the ‘how��. It matters a lot.”
― Anne Sexton

“Αδυνάτισε πολύ η γραμματική στις μέρες μου
κι ο νους γέμισε από τη λογική των θυμάτων
το πνευματικό πεπρωμένο
δεν είναι το γραμματικό πεπρωμένο
ζήτησα πιο μικρό πιο αυστηρό εγώ
ένα βόλο από το σάρωμα των στερεών
κι άφησα το τιμόνι της ζωής στον συγγραφέα της��
μικρή κίτρινη κεφαλή (μιλώ στο χαμομήλι)
μικρή κίτρινη κεφαλή στη μικρή εικονογραφία
στο επεισόδιο με την πόρνη
το αρνί ανακάτωνε την άμμο��
(πάνω σε κομμάτι κόπτικου ρούχου
πάω σ' ένα κουρέλι εραλδικής
έκανε νόημα στον ερμηνευτή
πώς θα την ξαναπλάσει)
ήρωας είναι αυτός που συντρίβει τα είδωλα
είδωλο του καθενός είν' το εγώ του
αλλά ήρωας είναι όποιος συντρίβει τα είδωλα
ζήτησα αυστηρό ρυθμό
σα να χάλασε η γραμματική
σα ν' αδυνάτισε
ζήτησα αυστηρό ρυθμό και ποταμό και παγωμένο Δέλτα
κι άφησα το τιμόνι της ζωής στον συγγραφέα του
ζήταγα ολοένα πιο μικρό εγώ
βγήκα σε ρέματα θυμωμένα
συνάντησα κι ένα αντιποιητικό όνομα
(φτιαγμένο από ποιητή):
"οντολογική δουλεία"–στ�� μεγάλο ρέμα
(εδώ δεν έχει πια πού να σταθώ��
πώς το όνομα αυτό είναι πατρίδα–�� μόνη)
το αρνί ανακάτωνε την άμμο στο μεγάλο ρέμα;
ο βραδύγλωσσος��
το ρέμα του βραδύγλωσσου��
σαν να χάλασε η γραμματική��
ταξίδεψα με τη λογική των θυμάτων στο ρέμα που δεν είχε γλώσσα
(αλλά αυτό θα προφήτευε)��
και τα δυο είπα��
συμβαίνουν και τα δυο
και είναι μακριά η μυητική αλυσίδα
και δεν υπάρχει αλυσσοδεμένη αγάπη
έτσι είπα–στ�� βραδύγλωσσο ρέμα στο τραυλό��
κι έχασα απ' τα μάτια μου και τον στερνό μάρτυρα της αξίας μου
κιτ��ινοφύλλιασα
κι έμεινα μόνος μου χωρίς εγώ στην αντίβιγλα��
το 'θελα.”
― Νίκος Παναγιωτόπουλος, Σύσσημον ή Τα κεφάλαια

“Γεννηθήκαμε μια φορά, και δεν γίνεται να γεννηθούμε και δεύτερη, και είναι βέβαιο πως δεν θα υπάρξουμε ξανά στον αιώνα τον άπαντα. Εσύ όμως, ενώ δεν εξουσιάζεις το αύριο, αναβάλλεις την ευτυχία για αργότερα. Και η ζωή κυλά με αναβολές και χάνεται, και καθένας μας πεθαίνει μες στις έγνοιες..”
― Επίκου��ος