Η καλύτερη εκδίκηση είναι αυτή που δε σερβίραμε ποτέ φαίνεται να είπε ένας σοφός αλλά οι πρωταγωνίστριές μας δε συμφωνούν καθόλου με αυτή την ηττοπαθήΗ καλύτερη εκδίκηση είναι αυτή που δε σερβίραμε ποτέ φαίνεται να είπε ένας σοφός αλλά οι πρωταγωνίστριές μας δε συμφωνούν καθόλου με αυτή την ηττοπαθή παραδοχή και - μεταξύ τυρού και αχλαδιού - καταστρώνουν σχέδιο απονομής δικαιοσύνης και αποκατάστασης της ηθικής τάξης. Πράγμα διόλου εύκολο όταν έχουμε να κάνουμε με ερασιτέχνιδες που πρέπει να μην αποκαλύψουν την ταυτότητά τους, να ξεπαστρέψουν 9 άτομα και να μην το μάθει η άμεσα ενδιαφερόμενη φίλη τους και θύμα της παραπάνω αδικίας.
Η αγαπημένη πένα της Margaret Atwood καταπιάνεται με θέματα ηλικιακού ρατσισμού, διακρίσεων στους ακαδημαϊκούς χώρους και εργασιακού εκφοβισμού. Θα ήταν πολύ πιο ενδιαφέρον αν δεν ήμουν με το λεξικό στο χέρι (ή το ενσωματωμένο του Kindle - δεν έχει σημασία) για να ψάχνω άγνωστες λέξεις ανά δύο σελίδες και σταδιάλα να πάει και το Προφίσενσυ, το καλό του Κέιμπριτζ, που έριξα ιδρώτα να το πάρω πριν εκατοντάδες χρόνια. Για 35 σελίδες είχε και τον ατελείωτο αλλά, είπαμε, αγαπάμε Peggy ένιγουέυ....more
Θυμάστε το επεισόδιο στο Friends (The One That Could Have Been) όπου σε ένα παράλληλο σύμπαν η Phoebe είναι χρηματιστηριατζού, παθαίνει υπερκόπωση, δύΘυμάστε το επεισόδιο στο Friends (The One That Could Have Been) όπου σε ένα παράλληλο σύμπαν η Phoebe είναι χρηματιστηριατζού, παθαίνει υπερκόπωση, δύο εμφράγματα και στο τέλος τραγουδάει It only takes two heart attacks to finally make you see. One of them won't do it but the second will set you free; Ε, κάτι τέτοιο.
Ο πρωταγωνιστής μας αντιπροσωπεύει το μέσο γιάπη που δουλεύει 18 ώρες την ημέρα για να βγάλει ο άνθρωπος το εκατομμύριο ημών το επιούσιο και να συντηρήσει οικογένεια, αεροπλάνο, γκόμενα και Ferrari (as you do) αλλά τον πιάνει ο ταμπλάς και παρ'τον κάτω. Mετά πάει, βέβαια, ο καλός σου στην Ινδία που σε 1,5 δις πληθυσμό πλούσιοι γιοκ - όλοι είναι σοφοί, τρισευτυχισμένοι, άπλυτοι και βίγκαν - βρίσκει την υγειά του κι επιστρέφει 20 χρόνια νεότερος, ψηλότερος και με δέρμα τσίτα για να μοιράσει τη σοφία του σε παλιό του συνάδελφο, άλλη μια πόρνη του καπιταλισμού. Επιτέλους τι beef είναι αυτό με τους δικηγόρους; Λες και μόνο αυτοί θέλουν να κάνουν λεφτά, όλοι εμείς οι άλλοι ενδιαφερόμαστε για την εσωτερική μας ανάταση ξερωγώ.
Κλίνετε μετά από μένα: Το κλισέ. Της υπερβολής. Την κοινοτοπία. Ω αμετροέπεια (και ζητώ συγγνώμη από τη Βάνα Μπάρμπα που την αγαπάει τη λέξη αλλά δε σημαίνει έλλειψη του μέτρου)! Ένα βιβλίο όμως δεν κερδίζει τον πολυπόθητο τίτλο του μονάστερου έτσι απλά. Δεν αρκεί να είναι μόνο μια φαντασμαγορική παπαριά, πρέπει να είναι ταυτόχρονα κακογραμμένο, εκνευριστικό και βλαβερό. Κι εδώ ο Robin Sharma έκανε ομολογουμένως καταπληκτική δουλειά καθώς τσεκάρει με περισσή ευκολία όλα τα κουτάκια.
� Κακογαμμένο: 16χρονος που μόλις ανακάλυψε τις φιλοσοφίες εξ ανατολάς, έχει κατουρηθεί από τη χαρά του αλλά θέλει και να καταρρίψει συνάμα το δυτικό πολιτισμό που μας υποδουλώνει σε ένα ατέρμονο κυνήγι χρημάτων και εξουσίας. Το κακό είναι πως γράφει κιόλας σαν έφηβος ή σαν φτωχός συγγενής του Dan Brown· το χτίζει, το χτίζει και ξεφουσκώνει στο ντελίβερι, με γραφή τύπου:
- Τώρα θα σου αποκαλύψω ένα μεγάλο μυστικό. - Για πε... - Ένα μυστικό που θα σου αλλάξει τη ζωή. - Ακούω. - Κάτι που θα σε κάνει να αναθεωρήσεις πολλά πράγματα. - Μας γκάστρωσες. - Θα σου πω αμέσως, δε θα μακρηγορήσω.
...(20 σελίδες μετά)...
- Το ήξερες πως για να πάρεις σωστές αποφάσεις, πρέπει να ηρεμήσεις, να απομακρυνθείς από κόσμο, βαβούρα και πολλούς περισπασμούς και να συγκεντρώσεις τις σκέψεις σου; - Συγκλονίστηκα.
� Βλαβεό: Είμαι σίγουρος πως πολλοί νευρολόγοι θα ενθουσιαστούν με την προτροπή να ξυπνάμε 4 και 5 το πρωί, όπως και πολλοί σύμβουλοι ψυχικής υγείας λατρεύουν να διώχνουν τις αρνητικές σκέψεις με happy thoughts και θεραπευτικά μάντρα παρά να δουλεύουν για να τις αντιμετωπίσουν.
� Εκνευιστικό: Για 200 σελίδες βιβλίο είχε τον ατελείωτο (βλέπε πόιντ 1). Πρέπει να με πήρε κι ο ύπνος σε κάποιες στιγμές, σε άλλες με έπιασε νευρική φαγούρα. Πατ πατ στην πλάτη που τα κατάφερα.
Πώς γίνονται μερικά βιβλία best seller δεν θα το καταλάβω ποτέ... Διαβάστε κατευθείαν την περίληψη και με ευχαριστείτε μετά.
1.5/5 (αλλά 1 γιατί έχει κι η αυτοβελτίωση τα όριά της)...more
Πώς θα σας φαινόταν αν στα 15 σας υποψιαζόσασταν ότι η μητέρα σας ήταν μάγισσα; Και που διάβασε στα ταρώ ότι ο φίλος σας θα χτυπήσει με το αυτοκίνητό Πώς θα σας φαινόταν αν στα 15 σας υποψιαζόσασταν ότι η μητέρα σας ήταν μάγισσα; Και που διάβασε στα ταρώ ότι ο φίλος σας θα χτυπήσει με το αυτοκίνητό του; Κι ότι μεταμόρφωσε το χαμένο πατέρα σας σε νάνο στον κήπο; Αυτές κι άλλες πολλές απορίες εγείρονται και στην πρωταγωνίστρια σε μια πόλη του καναδικού νότου κάπου στα 1950, τότε που ήταν εύκολο να μεγαλώσει μια γυναίκα ένα παιδί μόνη της. #sarcasm
Η αγαπημένη πένα της Margaret Atwood παίρνει ένα ένα όλα τα στερεότυπα για τις μάγισσες και τα εντάσσει σε μια σύντομη και πανέξυπνη ιστορία που αφήνει στον αναγνώστη τις ίδιες απορίες με την έφηβη του τίτλου. Εξαιετικό!...more
Μια μοντέρνα, διαφορετική ανάγνωση της Τρικυμίας (την οποία εννοείται πως ΔΕΝ έχω διαβάσει ακόμα, ο άχρηστος) από τη σπουδαία Καναδή συγγραφέα, στα πλΜια μοντέρνα, διαφορετική ανάγνωση της Τρικυμίας (την οποία εννοείται πως ΔΕΝ έχω διαβάσει ακόμα, ο άχρηστος) από τη σπουδαία Καναδή συγγραφέα, στα πλαίσια του Hogarth Shakespeare project. Δεν ξέρω κατά πόσο το πρωτότυπο είναι τόσο ακρογωνιαίος λίθος της παγκόσμιας θεατρολογίας - τόσο που να θεωρείται ιεροσυλία το ρετούς του - αλλά μου κράτησε πολύ όμορφη συντροφιά. Και νομίζω είμαι έτοιμος για περισσότερη Atwood....more
Το Φάε το βάτραχό σου είναι ομολογουμένως ένας πιασάρικος τίτλος (κρίμα που είναι εμπνευσμένος απ' τον Mark Twain) αλλά τα εντυπωσιακά του βιβλίου ξεκΤο Φάε το βάτραχό σου είναι ομολογουμένως ένας πιασάρικος τίτλος (κρίμα που είναι εμπνευσμένος απ' τον Mark Twain) αλλά τα εντυπωσιακά του βιβλίου ξεκινούν και τελειώνουν εδώ. Προσωπικά, θα το συνόψιζα στα εξής: - Κάνε τη δυσκολότερη και σημαντικότερη δουλειά πρώτα - Ξεκίνα χθες - Ξεκουράσου - Πάμε πάλι απ' την αρχή
Δεν το θες τόσο σύντομο; Άντε να στο κάνω μια σελίδα Α4 το πολύ. Ο Brian Tracy το έγραψε βιβλίο 144 σελίδων, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι είναι μανούλα στην παπάντζα. Αναρωτιέμαι γιατί δεν έγινα κι εγώ μοτιβέισιοναλ σπίκερ και ιντραπρενέουρ να χεστώ στο τάληρο. Ας είναι...
Το αριστούργημά μας γράφτηκε το 2001 και δείχνει τόσο τα χρόνια του όσο και τις αδυναμίες του. Απευθύνεται σχεδόν αποκλειστικά σε δουλειές γραφείου, βρίθει λέξεων όπως career, business και corporate, μας λέει να βάζουμε μακροπρόθεσμους επιχειρηματικούς στόχους 20ετίας (η οικονομική κρίση του 2008 κι ο κορωνοϊός γελούν συνωμοτικά εδώ) και όπως όλοι ανεξαιρέτως οι επιτυχημένοι επιχειρηματίες, λησμονούν να συμπεριλάβουν στις αλάνθαστες συμβουλές τις ευτυχείς συγκυρίες που τους επέτρεψαν να ξεπεράσουν τις όποιες δυσκολίες. Εντελώς συμπτωματικά.
Αν με ρωτάτε, δε βρίσκω τι πρακτική εφαρμογή μπορεί να έχει ένα ανάγνωσμα του είδους σε μια χώρα όπου οι μισοί είναι άνεργοι, οι άλλοι μισοί δουλεύουν στον τομέα της εστίασης κι όλοι μαζί ονειρεύονται είτε να μπουν στο δημόσιο ή να γίνουν ΓιουΤιούμπερζ. Ένα απ' τα 21 (ψέματα - τρία, τέσσερα είναι) τιπς του κυρίου Tracy είναι να μη σπαταλάμε το χρόνο μας σε ζητήματα ήσσονος σημασίας. Στα πλαίσια αυτής της συμβουλής, λοιπόν, πηδήξτε το βιβλίο αυτό και διαβάστε την περίληψη ή δείτε κάνα αντίστοιχο δίλεπτο βιντεάκι που να το συνοψίζει. You're welcome.
Η ιστορία μας ξεκινάει στον Κάτω Κόσμο (that escalated quickly!) και είναι η αφήγηση της Οδύσσειας - λίγο πριν και λίγο μετά - από τη ματιά της ΠηνελόΗ ιστορία μας ξεκινάει στον Κάτω Κόσμο (that escalated quickly!) και είναι η αφήγηση της Οδύσσειας - λίγο πριν και λίγο μετά - από τη ματιά της Πηνελόπης. Τα παιδικά της χρόνια στη Σπάρτη, η γνωριμία της με τον Οδυσσέα, η φυγή του στην Τροία κι η επιστροφή του από το νησί της Ωγυγίας εναλάσσονται με σκηνές στον Άδη όπου η σκιά, πλέον, της Πηνελόπης συναντά την ξαδέρφη της Ωραία Ελένη, τον αρχιμνηστήρα Αντίνοο και, κυρίως, τις 12 πιστές θεραπαινίδες της που θανατώθηκαν μετά την αποκάλυψη της ταυτότητας του βασιλιά της Ιθάκης.
Από μια Atwood, βέβαια, δε θα μπορούσε να λείψει μια πιο ενήλικη ανάγνωση των γεγονότων, όπου η Πηνελόπη υπήρξε πολύ πιο έξυπνη από αυτό που άφηνε να εννοηθεί καταφέροντας να επιβιώσει και να ηγηθεί επί 20 χρόνια σε ένα περιβάλλον ξένο και αφιλόξενο. Σύντομο και σχεδόν παιχνιδιάρικο ανάγνωσμα με γενναίες δόσεις χιούμορ, ψυχανάλυσης και αφορμές για προβληματισμό: Πηνελόπη και Οδυσσέας σε σχέσεις αμοιβαίας ανειλικρίνειας, η Αντίκλεια θανάσιμη πεθερά (προφανώς υπήρξε μάστιγα από τα Ομηρικά χρόνια), η Ευρύκλεια αρχετυπική παραμάνα ερωτευμένη με τον κανακάρη της, ο Τηλέμαχος οργισμένος έφηβος που τα θέλει τα χαστούκια του για να στρώσει, ο Αντίνοος κλασσικός μαλάκας στη ζωή και στο θάνατο, ο Μενέλαος εντιμότατος κερατάς, κι η Ελένη υπέρτατη τσουλάρα.
Όλα κλείνουν με ένα δικαστήριο μεταξύ Θείας και ανθρώπινης δικαιοσύνης (σαν τις Ευμενίδες του Αισχύλου βρε κουτά!), μια κοινωνιολογική ανάλυση για τη θέση της γυναίκας - και δη της σκλάβας - στην Αρχαία Ελλάδα και μια κάποιου είδους κάθαρση.
Ευχάριστο και ανάλαφρο αλλά δε θα δώσω πάνω από 3/5 γιατί όπως (δε) λένε και στην Ιθάκη, too many liberties....more
“You’d be surprised how quickly the mind goes soggy in the absence of other people. One person alone is not a full person: we exist in relation to oth“You’d be surprised how quickly the mind goes soggy in the absence of other people. One person alone is not a full person: we exist in relation to others. I was one person: I risked becoming no person.�
Απ'τον ένα στον κανένα, μια κοινωνία εφιαλτική που ξεδιπλώνεται μπροστά μας με περισσότερες λεπτομέρειες 35 χρόνια μετά. Είναι το sequel που δεν ξέραμε ότι χρειαζόμαστε; Δεν είμαι εντελώς σίγουρος γι' αυτό. Η ιστορία της Θεραπαινίδας έκλεισε με ένα ευφυή - αν και διφορούμενο - τρόπο κι ενώ απόλαυσα όλη την περαιτέρω ανάλυση της Gilead, τις (ελαφρώς προβλέψιμες) ανατροπές και τις σκηνές δράσης στο φινάλε, έχω κάποιες ενστάσεις ως προς το λόγο της κυκλοφορίας του συγκεκριμένου βιβλίου. Δυστυχώς, η τηλεοπτική σειρά (την οποία δεν έχω δει) φαίνεται να αποτελεί πολύ ισχυρό δέλεαρ. Αυτό δε σημαίνει πως δεν πρόκειται για ένα καλοδουλεμένο έργο, με την υπέροχη γραφή της Atwood να δίνει πνοή στους προβληματισμούς και να συμπληρώνει τα κενά που άφησε ο προκάτοχός του....more
Είναι πολύ δύσκολο να ανταποκριθεί ένα βιβλίο στις προσδοκίες των αναγνωστών του και να σταθεί στο ύψος του μύθου του. Η Margaret Atwood έρχεται ωστόσΕίναι πολύ δύσκολο να ανταποκριθεί ένα βιβλίο στις προσδοκίες των αναγνωστών του και να σταθεί στο ύψος του μύθου του. Η Margaret Atwood έρχεται ωστόσο να επιβεβαιώσει γιατί Η Ιστορία της Πορφυρής Δούλης (έλεος με τη μετάφραση του Μάτεσι, ούτε τον τίτλο δε σεβάστηκε!) θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα αναγνώσματα των τελευταίων 30 ετών. Η συγγραφέας παραδίδει μαθήματα γραφής με τον υπέροχη χρήση της αγγλικής γλώσσας που ρέει χωρίς να κουράζει, την εναλλαγή αναμνήσεων, ονείρου, εσωτερικών διαλόγων και δράσης, τη ζοφερή απεικόνιση της δυστοπίας του Gilead που μπορεί όχι μόνο να μας προβληματίσει αλλά και να μας διδάξει. Με μια λέξη αριστουργηματικό.
PS: Σε αναμονή καλύτερης μετάφρασης (γιατί όπως αναφέρει ο Homer στο review του, ο Μάτεσις θεώρησε πως το κείμενο δεν ήταν του γούστου του κι είπε να το βελτιώσει), προτείνω το audiobook με αφήγηση από την Claire Danes που απλώς το απογειώνει....more
Loading...
