ŷ������

کتاب بسیار زیبایی بود.از آن چه که بر سر یک انسان می اید.از شیفتگی و دل دادگی تا بیچارگی و تلاش.دو جا این کتاب اشکم سرازیر شد.جایی که از نشست با احمد شاملو سخن به میان آمد.با پای بریده شده و حال نزار شاملو با تیمار آیدا.جای دیگر هم بوسیدن دست احمد محمود در حالت کما.تصورش برای خودم بسیار غم انگیز بود.
ریختن خاکستر در رور گنگ هم بسیار زیبا بود...
در آغاز کتاب لیلی گلستان گفته بود که هر کتابی به این هدف نوشته میشه که به کسی چیزی اضافه شود.به من که خیلی اضافه شد.