ŷ������

خیلی عالی بود.خیلی پسندیدمش.یاد رولد دال افتادم.همان قدر که از جودی دمدمی متنفرم به خاطر لوس بودنش،عاشق اینم برای لوس نبودنش!خیلی هنر می خواهد اینطور نوشتن و به بیراهه ی بی مزگی نرفتن.
البته به یک بچه ی هشت ساله که دادمش تا بخواند،چون شوخی بعضی قسمت ها را نمی فهمید به اندازه ی من خوشش نیامد ولی او هم پسندید.
عالی بود.
بهترین قسمتش هم فصل چای خوردن آقای گام بود:)))
فکر نکنم تا آخر عمرم کتابی گیرم بیاید که به اندازه ی آقای گام دوستش داشته باشم.استنتون عزیزترین نویسنده ی دنیاست برای من.و آقای گام،دلبرترین شخصیتی که تو عمرم دیدم!