ŷ������

محمد شمس لنگرودی در این مصاحبه عمدتاً به پاسخ‌گوی�� به پرسش‌های�� سیاسی و اجتماعی پرداخته است. غالب صحبت‌ها�� مطرح‌شد�� در کتاب، معطوف است به موضوعات سیاسی و اجتماعی؛ تاجایی‌ک�� می‌نمای�� زندگی شخصی شاعر و فرازونشیب‌های�� و نیز آن دسته از رخ‌دادهای�� که در شاعری و شعر او دخیل بوده، به‌شک�� چشم‌گیر�� زیر سایۀ این‌گون�� موضوع‌ه�� مانده است. البته دراین‌بار�� شخصیت سربه‌ت�� و درون‌گرا�� شمس لنگروی بی‌تأثی�� نبوده است. تقریباً در هر جایی از مصاحبه که موضوع سخن به زندگی شخصی شاعر برمی‌گشته�� جواب‌ها�� مبهم و کلی و درپرده دیده می‌شو��. بااین‌همه�� تصور می‌کن�� مصاحبه‌گر�� این کتاب طرز مصاحبه با شاعر و هنرمند را به‌خوب�� نمی‌دانست�� و نتوانسته مطلب‌های�� آن‌گون�� که سزاوار است، به‌دردبخو�� و جالب از مصاحبه‌شوند�� به‌دس�� دهد. به‌نظرم�� برای پی‌برد�� به چگونگی مصاحبه‌ا�� کارآمد و پرمغز با پرآوازگان عرصه‌�� فرهنگ و هنر، مقایسه‌�� این مصاحبه با مصاحبه‌ها�� «ناصر حریری» با اهالی فرهنگ مفید باشد.
به‌هرروی�� شاعری که در طی این مصاحبه شناسانده می‌شود�� آدمی است سرخورده و مأیوس با دغدغه‌ها�� بزرگ و حل‌نشده�� کسی که دوره‌ا�� آرمان‌گرای�� را از سر گذرانده و به‌دنبا�� ناکامی‌هایی�� یک‌سر�� آرمان‌گری�� شده و از هرچه شعار و اندیشه‌�� انقلابی دل‌زد�� است. وی به‌صراح�� در گفته‌های�� خود را و زندگی گذشته‌ا�� را نقد می‌کن�� و می‌کوش�� تا حد ممکن بی‌پرده‌ونقا�� حرفش را بزند. باوجوداین، گمان می‌کن�� می‌شد�� حرف‌ها�� بسیار بیشتر و اساسی‌تر�� درباره‌�� تاریخ ادبیات معاصر ایران و نیز ماهیت هنر و شاعری به‌میا�� بیاید که در این کتاب چندان به آن‌ه�� پرداخته نشده است.