ŷ������

آدم که پیش خود سرافکنده باشد دیگر تمام شده است، هزار بار گفته بود که زندگی یک تخته پاره در دسترس دارد که اگر آن را گم کند، با سنگینی درد شرمساری غرق خواهد شد. غرقی سرد و تاریک و نکبتی. غرقی که در وجدان آدمی روی می دهد. آدم که پیش خودش گم شود، پیش خودش نابود شود، پیش خودش تمام شود تنها آدم بدبخت است. همه جا می توان رفت، همه کار می توان کرد، اگر نزد خودت گم نباشی، اگر نزد خودت نابود نباشی، اگر نزد خودت شرمسار نباشی ...