ŷ������

یکی از دوستان میگفتن که چرا اومدن شعرای نصفه کارۀ این شاعرو بعد از مرگش از این ور و اون ور خونه ش کشیدن بیرون و چاپ کردن؟ فقط واسه این که بگن شعرهای چاپ نشدۀ سید حسن حسینی!؟ خب حتما خودش صلاحی دیده بوده که چاپ نکرده بوده
تا حد خیلی زیادی با حرف این دوستم موافقم. ولی باید گفت از قضا اشعاری که از کاغذپاره های سید حسن حسینی پیدا کردن، خیلی هم شعرهای خوبین! من که خیلی لذت بردم. نمی تونم بگم ترانه هاش بهتر بود یا مفرداتش یا سپیدهاش! این ها رو خیلی دوست داشتم. حتما سید حسن حسینی شاعر دقیق، ظریف و نکته سنج و به عبارتی واژه سنجی بوده و این کاملا در اشعارش مشخصه


بال ما پروندۀ پرواز بود
بایگانی در قفس شد عاقبت

***

از فرط سکوت سرد، انباشته شد
روی لب ما، جنازه های کلمات

***

از پشت میله ها به تماشای من بیا
لبخن راه راه مرا در قفس ببین

***

چراغی روشن کن
ترانۀ مرموز!
و جبرئیل کوچکت را
به صداهای منقطع از آسمان
ارزانی مدار !

***

و ترانه های زیباش که ازشون یادداشت برنداشتم چون یک پاره شون قشنگه نه تکه تکه

به هرحال به نظر من بهتره شعرهای سید حسن حسینی رو بیشتر بخونیم. بخصوص کسانی که میخوان شعر بگن، خودشون رو دچار شاعرای جدیدی که هنوز آزمونشونو پس ندادن و خودشون در حال یاد گرفتنن، نکنن