ŷ������

کلا تم "تکامل شخصیتی" رو خیلی دوست دارم. مخصوصا وقتی که این رو بعد از "به همین سادگی" خوندم، خیلی برام لذت بخش بود. در اینجا زنی که در فضای خودش و به دور از واقعیت زندگی، کتاب "زنی در چهارراه " را نوشته و حال برای چاپ نکردن کتابی به نام "نامه ای در راه" پول می گیرد (با تسامح نوشتم). زن وقتی می خواهد به شهرستان برگردد، کوله باری از مشاهدات واقعی را دریاره زندگی و آدم های آن که همه از هم می دزدند، به همراه دارد. همراه زخمی به سمت پدر خودش که بعد از سی سال کار برای فرهنگ هنوز می لنگد، بر می گردد.
این تجربه گرچه مرد و زن ندارد، اما نسخه زنانه آن شاید شنیدنی تر باشد. سخنان زن در حضور آخرین مورد بسیار شنیدنی است.
دوباره اوصیکم بالفیلمنامه.
جالبه این فیلنامه مال سال 80اه، گفتن این حرفا اون موقع قادعدتا باید تامل برانگیز بوده باشه. جای این فیلنامه های اجتماعی که انسانیت رو بحث کنند، کمه، البته همین امسال فیلم قابل قبول "چهارشنبه 19 اردیبشهت" تلاش نسبتا خوبی بود.
به امید نوشته های بیشتر قلم خوب جناب بیضایی.
(راستش اول می خواستم "روز واقعه" رو بخونم، ولی گذاشتم برای یه موقع که حال و هواش رو داشته باشم آخه به نظرم ادبیات مذهبی رو باید با حال و هوای مناسبش خوند).