ŷ������

چقدر عاالی بود. این نه تنها کتاب و نوشته, بلکه یک نوعی تماشای بیچارگی ژان و اینکه چقدر این ادم در ابزار خوشبختی عاجز است و چقدر ناتوان است که نمیتواند عشقش را به اطرافیانش بروز دهد, و تماشای زن بیچاره ژان(ماریا ) است که تسلیم سرنوشت شومش میشود و خواهر و مادری که جنایت و قتلی برای هیچ میکنند.ولی واقعا مادر از چه نا امید شد؟از اینکه فهمید پسرش را کشته بود و یا به این نتیجه رسید که اگر حتی ادم دیگری را هم کشته بود, باز به این نومیدی و پوچی میرسید؟!!..سوالی که شاید پاسخش در افکار آلبرکامو نهفته باشد...همه چی رو زیرسوال میبره این کتاب��. روابط انسان باهم٬جایگاه خانواده٬خوشبختی چیه٬کجاست و دنبالش کجابریم و خلقت ادم ها همه اینها موضوعاتی که خواننده با خوندن سوتفاهم میاد توذهنش و برای اینکه از اندیشه کامو بیشتر سردربیارم باید خیلی زود برم سراغ کتابای دیگش و همشونو بخونم چون بنظرم اون موقعس که میشه نظر خوبی و کاملی در مورد نویسنده ای داد.