ŷ������

مدتی پیش و به صورت اتفاقی نوشته ای خواندم که در در زمان روم باستان بسیاری از رومیها مجسمه های یونانی ها را کپی میکردند و تمام تلاش خود را به کار میگرفتند که بتوانند آثاری با بیشترین میزان شباهت به آثار یونانی بسازند و در این راه تلاش بسیار میکردند و اتفاقا موفق هم بودند. نویسنده مقاله معتقد بود که در مورد نیت رومیها هنوز نمیتوان به طور قطع مطمئن بود اما چیزی که میتوان به طور قطعی درباره آن نظر داد این است که آنها چنین آثاری را تحسین میکردند و البته باید در نظر داشت که کپی کردن چنان آثار عظیمی کار ساده ای نبوده و نمیتوان منکر وجود هنر در آثار کپی شده رومیها شد.
درست است که در جامعه ایران چیزی به نام "کپی رایت" یا همان حق مولف وجود ندارد اما به جای آن "کپی-پیست" رواج بسیار دارد. دانش آموز و دانشجو هنرمند و نویسنده هم ندارد. اگر نگویم همه که نمیگویم اما طیف بسیاری از این کپی-پیست استفاده می کنند که به نظر میرسد نویسنده این کتاب هم تمام تلاش خود را به کار گرفته تا از آن استفاده کند. از انجا که من یکی از طرفداران سینمای کریستف کیشلوفسکی هستم بنابراین زمانی که به سراغ این کتاب رفتم با فیلم نامه و فیلم ده فرمان آشنا بودم و به نظرم رسید که احتمالا نویسنده کتاب هم (مانند من!!) علاقه بسیاری به کیشلوفسکی و ده فرمان او داشته است. اینکه نویسنده تمام تلاش خود را مانند رومی ها کرده تا بتواند چیزی مشابه ده فرمان ارائه کند را مسلم من نمیدانم و تنها نویسنده میتواند پاسخگو باشد اما من به عنوان مخاطب این کتاب نمیتوانم چنین کپی-پیستی را تحسین کنم.