ŷ������

سلین به وقت پیری
سلین تو این کتاب خسته س از دست همه چیز و همه کس... به همه معترضه... بتندی اعتراض میکنه به جامعه ادبی فرانس��، بخصوص به سارتر که مورد عنایت خاص سلین قرار گرفته تو این کتاب، میخواد راحتش بذارن که این آخر عمری با آرامش سر کنه... وضع مالی خوبی نداره، کتابهایی که بنا به سیاستهای ناشران فروش نمیرن و انبار شده واسه بعد از مرگ نویسنده که به چندبرابر ارزش فروخته بشن، پزشکی که بیمارای فقیرش چیزی ندارن بهش بدن، جایزه های ادبی و حامیان مالی که انگار هیچوقت سلین رو نمیبینن... سلین خسته س و دنبال آرامش" در یک سنی، بخصوص بعد از بعضی ناملایمات، آدم یک چیز بیشتر دلش نمی‌خواه��: این که ولش کنند راحت باشد!... حتی از این هم بهتر: جوری رفتار کنند که انگار مرده‌��! " ص 463

داستان از بعد از جنگ جهانی دوم شروع میشه و اونجا که سلین با همسر و سگها و گربه هاش به پزشکی مشغوله و در حال سروکله زدن با ناشران و جامعه ادبیه که ازش میخوان اثر دیگه ای مثل سفر به انتهای شب بهشون تحویل بده و آخرین شاهکارش رو برای چاپ بعد از مرگش بنویسه! بر اثر توهمی که سلین میبینه و با کشتی ارواح عده ای از دوستان قدیمش برخورد میکنه، دچار تب میشه و از اینجا خاطرات جنگ جهانی دوم و دوره ای که به عنوان پزشک در دولت موقت فرانس�� در حال فعالیته رو به صورت پراکنده به یاد میره و در حین تعریف این خاطرات با طنز تلخ و سیاه خودش دوره جنگ و مشکلاتی رو که باهاش دست بگریبان بودن رو به قشنگی توصیف میکنه... کاریکاتوری که سلین از این دوره ارائه میده بسیار عالیه

کتاب خوبیه، هرچند بعضی جاها یه مقدار خسته کننده میشه
سبک نوشتاری سلین خیلی با بقیه فرق میکنه و ارتباط گرفتن باهاش یه مقدار سخته، برای من خیلی دوستداشتنیه این سبک... راحت و بدور از تعارفات ادبی رایج، با طنز تلخ و بی احساس گونه