ŷ������

‎دوستان�� گرانقدر، از میانِ 637 غزلِ زیبا و دلنوازِ زنده یاد سعدی، به انتخاب ابیاتی را در زیر برایِ شما ادب دوستانِ گرامی مینویسم
---------------------------------------------
‎اگ�� تو فارغی از حالِ دوستان یارا
‎فراغ�� از تو میسّر نمیشود ما را
‎ک�� گفت در رخِ زیبا، نظر خطا باشد؟
‎خط�� بود که نبینند رویِ زیبا را
‎ب�� دوستی، که اگر زهر باشد از دستت
‎چنا�� به ذوقِ ارادت خورم، که حلوا را
*
‎خو�� میروی به تنها، تنها فدایِ جانت
‎مدهو�� میگذاری یارانِ مهربانت
‎آئین�� ای طلب کن، تا رویِ خود ببینی
‎و�� حسنِ خود بماند، انگشت در دهانت
*
‎آ�� به که نظر باشد و گفتار نباشد
‎ت�� مدّعی اندر پسِ دیوار نباشد
‎مِ�� خواهم و معشوق و زمینی و زمانی
‎کا�� باشد و من باشم و اغیار نباشد
‎ماه�� نتوان خواند بدین صورت و گفتار
‎م�� را لب و دندانِ شکربار نباشد
*
‎شب�� فراق که داند که تا سحر چندست؟
‎مگ�� کسی که به زندانِ عشق، در بندست
‎پیام�� من که رساند به یارِ مهر گسل؟
‎ک�� بر شکستی و ما را هنوز پیوندست
‎ک�� با شکستنِ پیمان و بر گرفتنِ دل
‎هنو�� دیده به دیدارت آرزومندست
*
‎م�� چه در پایِ تو ریزم که خورایِ تو بُوَد؟
‎س�� نه چیزیست که شایستهٔ پایِ تو بُوَد
‎خو�� بُوَد نالهٔ دلسوختگان از سرِ درد
‎خاص�� دردی که به امیدِ دوایِ تو بُوَد
*
‎م�� اگر نظر حرامست، بسی گناه دارم
‎چ�� کنم؟ نمیتوانم که نظر، نگاه دارم
‎مکنی�� دردمندان گله از شبِ جدایی
‎ک�� من این صباحِ روشن، زِ شبِ سیاه دارم
*
‎بی�� که در غمِ عشقت، مشوّشم بی تو
‎بی�� ببین که درین دَم، چه ناخوشم بی تو
‎پیا�� دادم و گفتم، بیا خوشم میدار
‎جوا�� دادی و گفتی که من خوشم بی تو
*
‎دوس�� میدارم من این نالیدنِ دلسوز را
‎ت�� به هر نوعی که باشد، بگذرانم روز را
‎کامجویا�� را، زِ ناکامی چشیدن چاره نیست
‎ب�� زمستان صبر باید، طالبِ نوروز را
*
‎م�� چرا دل به تو دادم که دلم میشکنی؟
‎ی�� چه کردم که نگه باز به من مینکنی؟
‎دیگرا�� چون بروند از نظر، از دل بروند
‎ت�� چنان در دلِ من رفته، که جان در بدنی
*
‎ت�� کِی روَم از عشقِ تو شوریده به هر سوی؟
‎ت�� کِی دَوم از شورِ تو ویرانه به هر کوی؟
‎بیرو�� نشود عشقِ توام تا ابد از دل
‎کاند�� ازلم حرزِ تو بستند به بازوی
*
‎ندان�� از منِ خسته جگر چه میخواهی
‎دل�� به غمزه رُبودی، دگر چه میخواهی؟
‎ب�� عمری از رخِ خوبِ تو برده ام نظری
‎کنو�� غرامتِ آن یک نظر، چه میخواهی؟
*
‎دس�� به جان نمیرسد، تا به تو برفشانمش
‎ب�� که توان نهاد دل، تا زِ تو واستانمش؟
‎آه�� دریغ و آبِ چشم، ارچه موافقِ منند
‎آتش�� عشق آنچنان نیست که وانشانمش
*
‎ندانم�� به حقیقت که در جهان به چه مانی
‎جها�� و هرچه در او هست، صورتند و تو جانی
‎چ�� پیشِ خاطرم آید، خیالِ صورتِ خوبت
‎ندانم�� که چه گویم، زِ اختلافِ معانی
---------------------------------------------
‎امیدوار�� این انتخابها را پسندیده باشید.. در ریویوهایِ دیگر که مربوط به غزلیاتِ سعدی باشد، بازهم ابیاتی انتخابی را برایتان خواهم نوشت
��<پیروز باشید و ایرانی>