ŷ������

یک پازل با تکه‌ها�� خیلی ریز. روایتی بیمارگونه از آدم‌های�� گم‌گشت�� در دنیا، در زندگی، در هنر، در دین. هر کدام تکه‌ا�� از پازل را می‌سازن�� تا خواننده کم‌ک�� آن‌ه�� را کنار هم بگذارد و بفهمد چطور این شب، این شب هول می‌گذر�� و به صبح می‌رس��. طولانی است، پُر هراس است، گاهی خسته‌آو�� و کسالت‌بار�� گاهی پُر از واژه‌ه�� و کلماتی که ترکیبی از نوشته‌ها�� گلشیری و براهنی را به یادت می‌آورن�� با این‌هم�� متن هویت خودش را می‌ساز�� و شبی ترس‌آلو�� را به خواننده تحمیل می‌کن��.