Å·±¦ÓéÀÖ

"Bir an içimde, rüzgârda dalgalanan otlar gibi, uzak diyarların sessiz kımıltısını hissettim." (s.186)

Uzakta dalgalanan otlar şimdi dimağımda. Hissediyorum Fugui'nin acısını. Hayır aslında, hissetmemiz mümkün değil. Hayır diyorum kendime, üzülmemelisin bu bir roman neticede. Ancak başaramıyorum üzülmemeyi. Gözlerimi silmekten okuyamıyorum bazı yerlerde. Bu kadar etkileneceğimi hiç beklemezdim.

Çocukken okuduğum bazı romanlardan da böyle etkilendiklerim olmuştu. O zaman bir köyden kasabadaki bir okula taşımalı eğitimle giderdim. O okulun bodrum katında, parmaklıklı bir kapı ile girilebilen ama oldukça büyük bir kütüphanesi vardı. O zamanlar o kütüphaneden aldığım romanların ne olduklarını pek çok zaman alırken bilemezdim, ancak evde yorganımı üzerime çekip okurken bazıları o kadar çok etkilerdi ki beni; çocuk hayal gücümle karışınca bütün desenler gerçek, bütün acılar gerçek olurdu. İsimlerini hatırlamadığım sayısız roman...

Uzun zaman sonra pek az kitaptan aldım aynı lezzeti. Lisede okuduÄŸum Mübarek Toprak, yakın zamanlarda okuduÄŸum Vadim O Kadar YeÅŸildi Ki ve °­Ã¶±ô±ð gibi nadir kitaplar dışında. Ä°ÅŸte bu kitapta da o lezzeti aldım okurken.

(view spoiler)[
Kan verme sahnesinde kızım yerde oynuyordu. Baba, baba demeye başladı. Ben birden göz yaşlarımı tutamadım ve hüngür hüngür ağlamaya başladım. Sanki, kızıma sarılıp saatlerce ağlayasım geldi ama onun korkmaması için sıktım dişimi...
(hide spoiler)]

Scott Peck, Az Seçilen Yol °ì¾±³Ù²¹²úı²Ô»å²¹ "YaÅŸam zordur, bu yüce bir gerçektir" diyordu. Evet bu kitap yaÅŸamın gerçek yüzünü olduÄŸu gibi vurmuÅŸ yüzümüze.

Anlatılanlar gerçek mi kurgu mu bilmem. Ne yazarı araştıracak zamanım oldu, ne de kitabın hikayesini. Ancak muhakkak ki sayısız Fugui ve sayısız benzer hikaye yaşandı yeryüzünde, ve yaşanmaya devam edecek.

Acıdı yüreğim, kalbim varmış demek ki!

Ülkemiz okuru kendisinde güçlü duygular uyandıran eserleri sever. Sinemada filmler ya ağlatmalı ya da güldürmelidir. Edebiyatta da böyle. Ancak ben buna her zaman önem vermem. Okurken gözyaşlarımı tutamadığım başka eserler de oldu ancak hepsi iyiydi diyemem. Bazen okurda güçlü bir tesir bıraksın diye eser habire zorlar durur yazar. Ancak bu kitap, bu kitap bir başka.

Bu kitap yaşama tutunmaya çalışan sazlar gibi insanların, insancıkların kendilerinden kuvvetli güçler altında savrulup durmaları ve ufacık şeylerden zorla mutluluk devşirmelerini anlatıyor. O kadar zor ki yaşamak, o kadar güçlü olmak gerek ki!

Evinde oturmuş, çayını içerek bilgisayar oynayan bir genç belki de farkında değil bunun; veya bir gece kulübünde eğlenen birisi. Ancak neticede bir şey var ki yakalıyor herkesi, ölüm gerçeği. Ölümü nasıl unutabiliriz ki? Ancak umut... Umutla işte, ve öyle ki;

"Umudumuzu yitirirsek nasıl yaşardık?" (s.117)

(view spoiler)[
Düşündükçe beni etkileyen, öküzlerin yalnız olmamaları ile ilgili metafordu. Yalnızlık ne kadar güzel anlatılabilirdi! Bunu asla unutmayacağım.

(hide spoiler)]

Jaguar Kitap yayınları beni şaşırtmadı. Daha önce Hızlandıkça Azalıyorum isimli şahane bir eserlerini okumuştum. Belli ki seçici bir yayınevi. Bu yılki okuma planımda iki kitap daha var listemde Jaguar Kitap'tan. Belki de bütün bastıkları okunacaklar arasına almalıyım bu yayınevini de!

Ben burada ne söylesem boşa. Siz okuyunca neden böyle olduğunu anlayacaksınız.

"O gün şafak sökene kadar gülüşüp ağlaştık; ..." (s.178)

YaÅŸam iÅŸte.

M. Baran
15.01.2021
Ankara

Bir de şarkı bırakayım: The Deep Dark Woods - The Place I Left Behind