ŷ������

"Συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλα
κι εγώ δεν έχω για νοίκι
φορούσε μαύρο νυφικό η περσινή μας η κοπέλα
κι ο λόγος αυτός τής ανήκει.

Ο λόγος σαπίζει καταναλώνεται
στο λόγο αυτό κουβέντα δε γίνεται
και να που ο Οιδίπποδας τυφλώνεται
και να η Σαλώμη τα πέπλα της γδύνεται
Νίκη, νίκη, νίκη"

Τι άλλο να πω για αυτή την σύντομη ιστορια παραλογισμού; Νομίζω πως έγινα σαφής. Αδιαμφισβήτητα δεν τρελαίνομαι για σουρεαλιστικές φαντασιώσεις. Δεν μου αρέσει να εικαζω την αιτία πρόκλησης καταστάσεων και να έρχεται πιθανότατα απο κάποιο άλλο συλλογιστικό αιτιατό το αποτέλεσμα.

Θα ήθελα να μπορώ να έχω στοιχεία για το εάν ο ήρωας μου είχε ψυχολογικά προβλήματα πριν οδηγηθεί με συνοπτικές διαδικασίες στην απώλεια της ταυτότητας του και στην παράνοια.

Απο την άλλη εννοείται πως δεν εχουμε να κάνουμε με έναν απόλυτα φυσιολογικό νεαρό άντρα. Όσο κι αν τα φαινόμενα παρουσιάζουν έναν διακριτικό, ήπιο και φιλήσυχο άνθρωπο, ακολουθεί η υπερβολική φοβία του και το ανεξέλεγκτο άγχος -σε σχέση με τους γείτονες-όπως και ο απόλυτος πανικός πριν ανοίξει το πορτακι της παράνοιας που καταδεικνύουν σαφώς τα όρια της διαταραχής του.

Όπως και να έχει θα ήθελα περισσότερα στοιχεία και για πολλα αλλα γεγονότα που δεν αναφέρω για ευνόητους λόγους.

Αν και ελλιπές,αξίζει να διαβαστεί σαν μια σουρεαλιστική εμπειρία με αλληγορική κορύφωση!!

Καλή ανάγνωση!
Πολλούς ασπασμούς!