ŷ������

Μια καλή ιδέα ΕΦ η οποία όμως εν τέλει εξελίχθηκε σε ένα φλύαρο μυθιστόρημα γεμάτο κλισέ και βαρετές επιστημονικές πληροφορίες... Λίγο έλειψε να ξεκινήσω να ψάχνω για μαθήματα σχετικά με τα Κβάντα που είχα παρακολουθήσει κάπου στο 2ο έτος της σχολής μου!

Ο Σομόθα είναι φλύαρος. Οι χαρακτήρες του είναι λουστραρισμένοι και "χάρτινοι" και τόσο μα τόσο λογοτεχνικά χιλιοφθαρμένοι. Ο ντόμπρος στρατιωτικός που δεν καταλαβαίνει την επιστήμη και "την λέει" στους επιστήμονες, η όμορφη, έξυπνη, σέξι, σοφιστικέ φυσικός, ο χαμηλού προφίλ φίλος (welcome to frienzone) της που κάτι κρύβει και πάει λέγοντας... Συν τοις άλλοις ο συγγραφέας μοιάζει με ανώμαλο ηδονοβλεψία όταν περιγράφει την βασική του ηρωίδα και τους γυναικείους χαρακτήρες της ιστορίας, κάτι το οποίο γίνεται, σε αρκετά σημεία, πολύ ενοχλητικό...

Εντάξει, κάπου στο τέλος θα καταπιαστεί με τα γνωστά ερωτήματα σχετικά με τα όρια της επιστήμης, την ανθρωπινή ματαιοδοξία, τον απαγορευμένο "καρπό" της γνώσης και γενικά με την "κακή" χρήση των επιστημονικών ανακαλύψεων αλλά το κάνει με τέτοιο τρόπο που ειλικρινά συγγραφείς σαν τον Άρθουρ Κλαρκ και τους Α. Στουγκάτσκι θα έβαζαν τα γέλια...

2/5 για την αρχική ιδέα και κάποιες καλογραμμένες σελίδες. Μέχρι εκεί όμως...

ΥΓ: Στο τέλος ο συγγραφέας μας λέει πως συμβουλεύτηκε καθηγητές Πανεπιστημίων για να μπορέσει να εμβαθύνει στην θεωρητική φυσική. Προσωπική άποψη: "Καλύτερα να μην το έκανε"!!!