ŷ������

Βαθμολογία: 7.5/10

Αν και έχω αγορασμένο από το 2013 το "Το σοφό παιδί" (το πέτυχα σε παλαιοβιβλιοπωλείο), το οποίο είναι και το πιο γνωστό βιβλίο του συγγραφέα, η πρώτη μου επαφή με το έργο του έμελλε να είναι το "Νεαρό άσπρο ελάφι", που κυκλοφόρησε φέτος (το πέτυχα και αυτό σε πολύ καλή προσφορά). Χώρια από την τιμή, κάτι στην περίληψη και το εξώφυλλο με τράβηξε και το αγόρασα. Το άρχισα χθες το βράδυ και πριν από λίγο το τελείωσα. Και έμεινα αρκετά ικανοποιημένος, αν και σίγουρα όχι ενθουσιασμένος.

Ικανοποιητική περίληψη της ιστορίας υπάρχει στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, οπότε δεν χρειάζεται να γράψω εγώ μια. Λοιπόν, πρόκειται για μια αρκετά ενδιαφέρουσα και καλογραμμένη ιστορία, που με τις διάφορες περίεργες και ως ένα σημείο σουρεαλιστικές καταστάσεις κρατάει το ενδιαφέρον του αναγνώστη από την αρχή μέχρι το τέλος. Μέσω της πλοκής, που αποτελείται από διάφορα κωμικοτραγικά γεγονότα, ο Χωμενίδης θίγει ορισμένα θέματα που αφορούν την ελληνική κοινωνία, με τις λογής λογής παθογένειες, τα καλά της και τα κακά της. Γνωρίζουμε ανθρώπους που μας θυμίζουν πρόσωπα της διπλανής μας πόρτας, ή και πρόσωπα που έχουμε δει στην τηλεόραση. Παρακολουθούμε καταστάσεις που λίγο έως πολύ έχουμε ζήσει ή θα μπορούσαμε να ζήσουμε. Διαβάζουμε σκέψεις που μπορεί να έχουν περάσει και από το δικό μας μυαλό, βλέπουμε συναισθήματα που μπορεί να έχουμε βιώσει και εμείς.

Όλα τα παραπάνω, γραμμένα με μοναδικό τρόπο. Η γραφή μου φάνηκε πολύ καλή, άκρως ευκολοδιάβαστη και ξεκούραστη, βοήθησε στο να κυλήσει σαν νεράκι η ιστορία. Μου άρεσε ο τρόπος που ο Χωμενίδης συνδύασε το χιούμορ και την κωμωδία, με την σοβαρότητα και το δράμα. Πέρασε τα μηνύματα που ήθελε, μπορεί να έβγαλε και τα εσώψυχα του, παράλληλα όμως δεν μου μαύρισε την ψυχή, ούτε μου έβγαλε την πίστη. Πέρασα καλά.

Αυτά, δεν χρειάζεται να πω περισσότερα. Είναι ένα βιβλίο που με κράτησε μέχρι το τέλος (το οποίο μου φάνηκε ωραίο και ενδιαφέρον μεν, αλλά ίσως κάπως βιαστικό δε), και που μου κράτησε καλή παρέα. Φυσικά δεν με ενθουσίασε κιόλας, αλλά, αλίμονο, δεν χρειάζεται κάθε βιβλίο να σε ενθουσιάζει. Η αγορά του ήταν περισσότερο παρόρμηση της στιγμής (σε συνδυασμό με τιμή, περίληψη και εξώφυλλο), και δεν το μετάνιωσα καθόλου. Όσο για το μέλλον μου με το έργο του Χωμενίδη, πέρα από το "Το σοφό παιδί", που το έχω σε μια ντάνα βιβλίων πάνω σ'ένα τραπεζάκι, ίσως διαβάσω και άλλα βιβλία του κάποια στιγμή.