ŷ������

آينه هاي دردار درواقع سفرنامه ي نويسنده است به چند كشور اروپايي. گلشيري در خلال سفرها، در لحظه هاي رويارويي با ساده ترين مسائل، به گذشته اش سفر مي كند. به خودش، افكارش. به اينكه آيا لزوما مي بايست در ايران مي ماند و مي نوشت؟ به اينكه آيا ترك وطن، هم مفهوم خيانت است به آن؟
آيا نويسنده، تنها در حصار مرزهاي كشوري كه به آن -خانه-مي گويد دست به خلق اثر مي زند؟
با خواندن آينه هاي دردار شايد بشود ادعا كرد كه مي توان با هوشنگ گلشيري، رو در رو، مواجه شد.