ŷ������

Τομίδιο με τρεις συλλογές πεζών ποιημάτων: Νεκρή Πιάτσα, �� πιό βαθιά πληγή και Παράξενο, πο�� βρίσκει τό κουράγιο κι ἀνθίζει. Βρήκα αυτές τις συλλογές καλύτερες από αυτές των ποιημάτων του γιατί καλύπτουν μια μεγαλύτερη θεματολογία και έχουν καλύτερο τρόπο γραφής. Κυριαρχεί και πάλι η ηδυπάθεια συνοδευόμενη πάντα από τις αντίστοιχες αναμνήσεις (κάτι που θυμίζει τα ερωτικά ποιήματα του Καβάφη, που γράφονται πάντα χρόνια μετά τον εκάστοτε έρωτα). Φαίνεται όμως πως έχει ωριμάσει περισσότερο η γραφή του, είναι πιο «ευθύβολος» και έχει αποκτήσει μια αξιοζήλευτη δεξιοτεχνία στη μεταφορά αισθημάτων στον αναγνώστη με όσο το δυνατόν λιγότερες λέξεις. Σίγουρα τρεις συλλογές που αξίζουν και διαβάζονται με μεγάλη ευχαρίστηση.

«Σέ παρακαλ��, μή μέ φέρνεις σέ δύσκολη θέση»
μο�� εἶπες ὅτα�� ἔσκυψ�� καί σο�� φίλησα τά παπούτσια

Λογάριαζα νά κάνω μυσταγωγία στά πόδια σου
μά ἄστόχησ�� στήν ἐκλογ�� το�� μύστη.

��----------------------------------

«�� ἔφηβο�� τῶ�� Ἀντικυθήρων��, ποίημα τῆ�� ζωῆ�� Καρέλλη, πού ἕτοιμάζετα�� νά τό διαβάσει μιά κοπέλα σέ ἕν�� ποιητικό βραδυνό. Ἐκφώνησ�� ἤδ�� τόν τίτλο, μά τό μικρόφωνο δέν εἶνα�� καλά ῥυθμισμέν��. �� νεαρός ἠχολήπτης σαλτέρνει ἀμέσως στή σκηνή καί τό τακτοποιε��. �� κοπέλα το�� ῥίχνε�� μιά ματιά καί ἑτοιμάζετα�� γιά τό ποίημα, μά τῆ�� ἔχε�� φύγει πιά �� διάθεση. Τί κι ἄ�� μιλάει γιά τόν ἔφηβ�� τῶ�� Ἀντικυθήρω��; Τῆ�� φαίνεται μπαγιάτικο. Ἐνῷ �� παίδαρος πού σάλταρε μπροστά της λάμπει ἀπό νιάτα κι ὀμορφιά· αὐτό�� εἶνα�� τό ποίημα.