ŷ������

“Seni kaybedene dek karanlığın ne demek olduğunu bilmiyormuşum.��

Bu yazar bu kadar mükemmel erkek karakterleri nasıl yazıyor? William ya da Emerson gibiler nerede bulunur acaba? İlla Floransa’ya gitmek mi gerekir? 😃

Yazarın tarzını Gabriel serisinden çok seviyordum zaten. Okurken Dante ve sanat tarihi hakkında bir sürü bilgi hikayenin içinden size eşlik ediyordu. Bu kitapta da tarzı değişmemiş. Ünlü tabloların detaylarla incelenmesi bir sürü yeni ve ilgi çekici bilgi içeriyor, bu da hikayeyi daha ilginç kılıyordu.

Vampirlerin dünyasına başka bir bakış açıcıyla bakıyor ve görüp görebileceğimiz en naif, merhametli, şevkatli vampirle tanışıyoruz. Ama karakter öyle güzel dengelenmiş ki her hücresinden aynı zamanda güç, korku ve yöneticilik akıyor. Etrafına korku salarken, Raven’a karşı tavırları, istekleri, hareketleri asla onu güçsüz kılmıyor, aksine daha da erişilmez yapıyordu. William sevmediğini -sevemediğini- söylediği zamanlarda bile iliklerine kadar aşkını hissettiriyordu.
🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤

Kitabın başından sonuna sürekli ikisinin diyaloglarını okumak istedim, özellikle William’ın hassas tavırları büyüledi beni. Raven’a taktığı isim bile şevkat doluydu.
“Cassita vulneratus�� “Yaralı tarla kuşu��

“Sen benim en büyük erdemim ve en derin kusurumsun.��

“İlgi gösterdiğin herkes çoktan ölmüştür.��
Raven’i göğsüne doğru çekerken, “Herkes değil.�� diye fısıldadı.

Raven ise çok savunmasız, naif bir karakter. Bazı kendine güvensizlikleri var ve bazen aşırı mı kaçıyor diye düşündürüyor, ama yine de kendini sevdirmeyi başarıyor. Herkesi korumak istemesi, sevgiye hasret olması, naif kırılgan yapısı insanda onu sevme isteği uyandırıyordu. Kendini, bir vampiri kurtarmak için, avcıların önüne atacak, karşısındaki sevdiği adam olsa bile sevilmemeye katlanmayacak, yeri geldiğinde bir Prens’e korkmadan cevap verecek kadar da cesur aynı zamanda.

Kitap hiç arka kapak yazısını okumadığımdan, benim için yine sürpriz yumurta oldu. Tahmin ettiğimden daha çok keyif alarak okudum, hikayenin fantastik öğelerle günlük hayatı buluşturması bana ayrı bir zevk verdi. Bir de çok güzel seven bir erkek karakter olunca, pastanın üstündeki kiraz şekerlemesi de tamamlandı benim açımdan.

Keşke serinin devamı bir an önce çıksa, ilk kitap daha fazlasını okumak için kıvrandıran bir yerde bitti. 🙃

Aralarda Emerson’ın baskıcı, huysuz ama fena aşık karakterini okumak da ayrı bir keyifti. Seriyi yeniden okuma isteği uyandırdı. 😍😍