ŷ������

Με πολύ ενδιαφέρον διάβασα πως ο συγγραφέας είχε σκεφτεί έναν εναλλακτικό τίτλο γι�� αυτήν την νουβέλα: “Doppelnovelle�� που δεν έχει την έννοια του διπλού αλλά εκείνου που υπάρχει με δύο παράλληλες μορφές. Υπάρχει ένα απόσπασμα που δεν προδίδει την εξαιρετικά ιντριγκαδόρικη υπόθεση του έργου και συνάμα φωτίζει κάπως αυτήν την προσέγγιση:

“Το�� ήρθαν στο νου κάποιες αλλόκοτες παθολογικές περιπτώσεις που είχε διαβάσει σε βιβλία ψυχιατρικής, για τις λεγόμενες διπλές ζωές. Ένας άνδρας που ζούσε υπό φυσιολογικές συνθήκες, εξαφανίστηκε στα ξαφνικά, δεν υπήρχαν νέα του, ωσότου επέστρεψε μερικούς μήνες ή χρόνια αργότερα δίχως να έχει την παραμικρή ιδέα για το πού βρισκόταν όλον αυτόν τον καιρό. Αργότερα ωστόσο τον αναγνώρισε κάποιος, που τον είχε συναντήσει σε μια άλλη χώρα. Ο άνδρας όμως δεν μπόρεσε να θυμηθεί τίποτα. Τέτοια πράγματα βέβαια δεν συμβαίνουν συχνά, είναι ωστόσο πέρα για πέρα αληθινά��.

Συνδυάζοντας έναν αέρα φροϋδικής ψυχολογίας και το ελαφρύ μυστήριο μιας αστυνομικής περιπέτειας με τη γοητευτική και παρακμιακή ατμόσφαιρα της Βιέννης του μεσοπολέμου, ο Schnitzler χτίζει μια ιστορία της οποίας το τέλος αφήνει σκόπιμα να αιωρείται. Φαίνεται να ενδιαφέρεται περισσότερο για τις αντιδράσεις ενός ανθρώπου και τις παρορμήσεις εκείνες που τον ωθούν να παρεκκλίνει από αυτό που θα ορίζαμε ως συμβατική πραγματικότητα. Η γυναίκα ως περισσότερο καταπιεσμένη βιώνει μια περιπέτεια μέσα στο όνειρό της ο άνδρας από την άλλη οργώνει το κέντρο και τα προάστια της πόλης του. Έτσι κι αλλιώς από την δική του οπτική γωνία είναι υποχρεωμένος ο αναγνώστης να δει τα πράγματα, αυτός είναι ο πρωταγωνιστής της ιστορίας.

Εκεί, μέσα στη σφαίρα όπου κρύβονται όλα τα απαγορευμένα πράγματα, εκείνα στα οποία δεν έχουμε πρόσβαση, υπάρχει μια άβυσσος από αλυσοδεμένες επιθυμίες. Μπορεί να μην είναι καν επιθυμίες, μπορεί να είναι απλώς αντανακλαστικές αντιδράσεις απέναντι σε καταστάσεις, συναισθήματα και συμπεριφορές που τείνουμε να εκλαμβάνουμε ως δεδομένες. Μέσα εκεί λοιπόν, σε αυτόν τον σκιώδη χώρο, ίσα που ακροπατά ο ήρωας αυτής της ιστορίας, ίσα για να δοκιμάσει τα όρια, τις λεπτές εκείνες γραμμές που χωρίζουν την πραγματικότητα από την φαντασίωση.

Και τί ανακαλύπτει τελικά;