Sign in with Facebook
Gypsy's Reviews > لبه� تیغ
لبه� تیغ
by
کی می‌تون� لاری رو دوست نداشته باشه و حسرت سبک زندگیشو نخوره و بهش حسودی نکنه؟ یه شخصیت بیخیال و جسور و هرکار دلم بخواد می‌کن� و زندگیشو «ولگردی» توصیف میکنه� یونانی و فرانسوی یاد می‌گیر� و...
ظاهراً این شخصیت واقعی بوده و موام خیلی تخیل نکرده براش. انسان آزادِ عصر مدرن، دغدغۀ خیلی از ماهاست و نویسنده‌ه� و فیلسوف‌ه� و جامعه‌شناس‌ه� و روانشناس‌ه� و هنرمندها و دیگران هم از بین ما براومدن. پس صدای انسانی رو همه می‌شناسی�. گریز از آزادی رو همه بلدیم. ولی مشکلات زندگی مدرن بهش دامن می‌زن�. باعث می‌ش� بیشتر از خودمون دور بشیم و به چیزی که جامعه می‌خوا� نزدیک شیم. ایزابل شیم. تشریفات و زرق و برق زندگی چشم‌مون� بگیره و دنبالش باشیم و توی دنیای درونی خودمون ذره‌ا� رشد نکنیم.
نمتونم حجم بیزاریمو از ایزابل توصیف کنم. ینی هربار دهن باز می‌کر� دیالوگ می‌گف� دلم می‌خواس� کتابو مچاله کنم. فکر کنم مشخصاً جوان ایرانیِ امروز خیلی این بیزاری رو می‌تون� احساس کنه، چون تقریباً همۀ آدمای دورمون ایزابلن. دختر و پسر و بزرگ و کوچیک هم نداره. این بلاییه که مدرنیسم و تکنولوژی و فضای مجازی و صنایع تجاری و به‌ویژ� شرایط کشور، سرمون اورده و نمتونیمم ازشون فرار کنیم. فقط باید دفاع کنیم از خودمون.
لبۀ تیغ کار نسبتاً روونی هم هست. جز یکی از بخش‌ها� رو به پایانش که خود نویسنده هم می‌گ� می‌خوای� نخونین و فرقی در داستان ایجاد نمی‌کن� و فقط ذهنیت لاری و گفت‌وگوهاش� و عذرخواهی هم کرده از این بابت. اون قسمت به‌طر� رواعصابی سخنرانی‌طو� و معلم‌اخلاق‌گون� و شعاری شده بود و منِ خواننده هم پامنبری. حرفای فوق‌العاده‌ا� داشت، اما فرمی که ارائه� کرد اثرشو تقلیل داد. انگار داستان‌گوی� قطع می‌ش� و سر از متنِ پیاده‌شدۀ یه سخنرانی درمی‌آورد�. بعد راوی اون وسط فقط چندتا سؤال می‌پرس� که مخاطب خسته نشه این همه جمله پشت سر هم می‌خون� و سنجاقی شه برا ادامۀ سخنرانی. سؤالات هم تصنعی می‌ش� دیگه. تکرار هم می‌کر� سخنان گوهربارشو. حیف شد.
بعضی جاهام داستان ملال‌آو� می‌ش� و شخصیت‌ه� خیلی حرف می‌زد�. یه مشکلی که من دارم اینه که مدرسان داستان‌نویس� این همه می‌گن� بعد یه کاری می‌خون� می‌بین� یه سری چارچوب‌ه� رو اصن نویسنده به یه ورش گرفته و داره کار خودشو می‌کن�. آدم می‌مون�. ینی این نویسنده اینقد به کارش مطمئن بوده و به درجه‌ا� رسیده که تونسته چارچوب خودشو بیافرینه و جایی که لازمه رعایت کنه، جایی که نیست نه. به این تشخیص رسیده. و البته یه جاهایی می‌تون� به مخاطب هم اهمیت نده. اولویت همیشه داستانه.
نیمۀ اول یه حالت مقدمه‌ا� داره و کند می‌گذر� و همه� داری سعی می‌کن� شخصیت‌ه� رو بشناسی و بین حرفاشون گیج نشی. (بابا چقد حرف می‌زن� شخصیت‌ها� این کتاب) از نیمۀ دوم به‌ج� اون قسمتی که گفتم، خیلی پرکشش می‌ش�. مخصوصاً که دیگه لاری رو می‌شناس� و باهاش همراه می‌ش� و به تیکه‌ها� فوق‌العاده‌ا� برمی‌خور�.
من ترجمۀ مهرداد نبیلیِ جدید رو خوندم، از علمی‌فرهنگ�. منتها به‌نظر� ویرایش نشده و فرقی با چاپ نشر قبلی نداره. شما فرض کنین در متنی که یارو دیالوگ می‌گ�: «چقد خری!» راوی فرو هشتن به کار می‌بر�. 😐 یهو از قرن بیستم میلادی می‌ری� به قرن پنجم شمسی! یه سری کلمات اینطوری داشت که اصلاً به متن نمی‌خور�. چرا آقای مترجم؟ چرا علمی‌فرهنگی�
پایان‌بندی� ولی عالیه. یه سری اتفاق سرنوشت‌سا� برا شخصیت‌ه� می‌افت� و تقابل زندگی لاری با بقیه رو می‌بینی�. به‌خصو� با ایزابل، ایزابل اونقد خودشو کشت و آخرم رفت آمریکا، لاری هم رفت آمریکا ولی به‌قول� راوی آمریکایی که لاری می‌ر� با مال ما فرق داره. خیلی کوبنده بود.
داستان داستانِ لاریه. بقیه اومدن که فقط به داستان بُعد و عمق بدن تا قابلیت داستانی شدنش رو ارتقا بده. لاری که به خوشبختی دلخواهش رسید، بقیه رم گفت رستگار شدن. :)) تموم دیگه. برین خونه‌هاتو�. البته به‌نظر� نویسنده هم داعیۀ داستان نوشتن نداشته خیلی. گفته من یه شخصیت جالبی دیدم، می‌خوا� براتون بگم ای خواننده‌ها� عزیز. این‌طور�.
by
کی می‌تون� لاری رو دوست نداشته باشه و حسرت سبک زندگیشو نخوره و بهش حسودی نکنه؟ یه شخصیت بیخیال و جسور و هرکار دلم بخواد می‌کن� و زندگیشو «ولگردی» توصیف میکنه� یونانی و فرانسوی یاد می‌گیر� و...
ظاهراً این شخصیت واقعی بوده و موام خیلی تخیل نکرده براش. انسان آزادِ عصر مدرن، دغدغۀ خیلی از ماهاست و نویسنده‌ه� و فیلسوف‌ه� و جامعه‌شناس‌ه� و روانشناس‌ه� و هنرمندها و دیگران هم از بین ما براومدن. پس صدای انسانی رو همه می‌شناسی�. گریز از آزادی رو همه بلدیم. ولی مشکلات زندگی مدرن بهش دامن می‌زن�. باعث می‌ش� بیشتر از خودمون دور بشیم و به چیزی که جامعه می‌خوا� نزدیک شیم. ایزابل شیم. تشریفات و زرق و برق زندگی چشم‌مون� بگیره و دنبالش باشیم و توی دنیای درونی خودمون ذره‌ا� رشد نکنیم.
نمتونم حجم بیزاریمو از ایزابل توصیف کنم. ینی هربار دهن باز می‌کر� دیالوگ می‌گف� دلم می‌خواس� کتابو مچاله کنم. فکر کنم مشخصاً جوان ایرانیِ امروز خیلی این بیزاری رو می‌تون� احساس کنه، چون تقریباً همۀ آدمای دورمون ایزابلن. دختر و پسر و بزرگ و کوچیک هم نداره. این بلاییه که مدرنیسم و تکنولوژی و فضای مجازی و صنایع تجاری و به‌ویژ� شرایط کشور، سرمون اورده و نمتونیمم ازشون فرار کنیم. فقط باید دفاع کنیم از خودمون.
لبۀ تیغ کار نسبتاً روونی هم هست. جز یکی از بخش‌ها� رو به پایانش که خود نویسنده هم می‌گ� می‌خوای� نخونین و فرقی در داستان ایجاد نمی‌کن� و فقط ذهنیت لاری و گفت‌وگوهاش� و عذرخواهی هم کرده از این بابت. اون قسمت به‌طر� رواعصابی سخنرانی‌طو� و معلم‌اخلاق‌گون� و شعاری شده بود و منِ خواننده هم پامنبری. حرفای فوق‌العاده‌ا� داشت، اما فرمی که ارائه� کرد اثرشو تقلیل داد. انگار داستان‌گوی� قطع می‌ش� و سر از متنِ پیاده‌شدۀ یه سخنرانی درمی‌آورد�. بعد راوی اون وسط فقط چندتا سؤال می‌پرس� که مخاطب خسته نشه این همه جمله پشت سر هم می‌خون� و سنجاقی شه برا ادامۀ سخنرانی. سؤالات هم تصنعی می‌ش� دیگه. تکرار هم می‌کر� سخنان گوهربارشو. حیف شد.
بعضی جاهام داستان ملال‌آو� می‌ش� و شخصیت‌ه� خیلی حرف می‌زد�. یه مشکلی که من دارم اینه که مدرسان داستان‌نویس� این همه می‌گن� بعد یه کاری می‌خون� می‌بین� یه سری چارچوب‌ه� رو اصن نویسنده به یه ورش گرفته و داره کار خودشو می‌کن�. آدم می‌مون�. ینی این نویسنده اینقد به کارش مطمئن بوده و به درجه‌ا� رسیده که تونسته چارچوب خودشو بیافرینه و جایی که لازمه رعایت کنه، جایی که نیست نه. به این تشخیص رسیده. و البته یه جاهایی می‌تون� به مخاطب هم اهمیت نده. اولویت همیشه داستانه.
نیمۀ اول یه حالت مقدمه‌ا� داره و کند می‌گذر� و همه� داری سعی می‌کن� شخصیت‌ه� رو بشناسی و بین حرفاشون گیج نشی. (بابا چقد حرف می‌زن� شخصیت‌ها� این کتاب) از نیمۀ دوم به‌ج� اون قسمتی که گفتم، خیلی پرکشش می‌ش�. مخصوصاً که دیگه لاری رو می‌شناس� و باهاش همراه می‌ش� و به تیکه‌ها� فوق‌العاده‌ا� برمی‌خور�.
من ترجمۀ مهرداد نبیلیِ جدید رو خوندم، از علمی‌فرهنگ�. منتها به‌نظر� ویرایش نشده و فرقی با چاپ نشر قبلی نداره. شما فرض کنین در متنی که یارو دیالوگ می‌گ�: «چقد خری!» راوی فرو هشتن به کار می‌بر�. 😐 یهو از قرن بیستم میلادی می‌ری� به قرن پنجم شمسی! یه سری کلمات اینطوری داشت که اصلاً به متن نمی‌خور�. چرا آقای مترجم؟ چرا علمی‌فرهنگی�
پایان‌بندی� ولی عالیه. یه سری اتفاق سرنوشت‌سا� برا شخصیت‌ه� می‌افت� و تقابل زندگی لاری با بقیه رو می‌بینی�. به‌خصو� با ایزابل، ایزابل اونقد خودشو کشت و آخرم رفت آمریکا، لاری هم رفت آمریکا ولی به‌قول� راوی آمریکایی که لاری می‌ر� با مال ما فرق داره. خیلی کوبنده بود.
داستان داستانِ لاریه. بقیه اومدن که فقط به داستان بُعد و عمق بدن تا قابلیت داستانی شدنش رو ارتقا بده. لاری که به خوشبختی دلخواهش رسید، بقیه رم گفت رستگار شدن. :)) تموم دیگه. برین خونه‌هاتو�. البته به‌نظر� نویسنده هم داعیۀ داستان نوشتن نداشته خیلی. گفته من یه شخصیت جالبی دیدم، می‌خوا� براتون بگم ای خواننده‌ها� عزیز. این‌طور�.
Sign into ŷ to see if any of your friends have read
لبه� تیغ.
Sign In »
Reading Progress
August 21, 2017
– Shelved
August 21, 2017
– Shelved as:
to-read
August 21, 2017
– Shelved as:
پیشناد-دوستان-عزیزم
May 25, 2019
–
Started Reading
May 30, 2019
–
Finished Reading
June 23, 2019
– Shelved as:
دوسشون-دارم
June 23, 2019
– Shelved as:
زار-و-یک-کتاب-پیش-از-مرگ
Comments Showing 1-6 of 6 (6 new)
date
newest »
newest »
message 1:
by
Sanam
(new)
Jun 23, 2019 04:44AM
حرف معلمهای داستان نویسی با عرض پوزش از شما که کلاسهاشون رو رفتید همش کشکه چون خلاقیت رو از بین میبره و سعی میکنه که چهارچوب و فرمول یاد افراد بده حالا اگه یه معلم خلاق خلاف این عمل کرد و افراد رو به شکوندن چهارچوبها و زدن حرف خودشون تشویق کرد مسئولیتش با من نیست دیگه...!!! البته اول اون جماعتی که میخواد نویسنده بشه باید یه دیدی یه حرفی یه چیزی داشته باشه که من خواننده از خوندن داستانش یه حالی ببرم وگرنه که از هر اتفاق بی سر و تهی میشه قصه نوشت و جور کردن چندتا اتفاق عشقی و یه روایت که اینها رو به هم وصل کنه کاری نداره .... نمونه هاش هم زیاده تازه
reply
|
flag
Sanam wrote: "حرف معلمهای داستان نویسی با عرض پوزش از شما که کلاسهاشون رو رفتید همش کشکه چون خلاقیت رو از بین میبره و سعی میکنه که چهارچوب و فرمول یاد افراد بده حالا اگه یه معلم خلاق خلاف این عمل کرد و افراد رو ..."من کلاس زیاد نرفتم و با این حرف شمام مخالفم، اگه درست متوجه منظورتون شده و درست مخالفت کرده باشم. :)) موافق نیستم که کلاس‌ه� خلاقیت رو از بین می‌برن� وگرنه هیچ هنرمندی نباید بره دانشگاه یا چارتا کتاب آکادمیک بخونه. این حرف یه‌ک� بزرگه، چارچوب و فرمول لازمه. اما چارچوب و فرمولی که اینجا و در ایران دارن یاد می‌د� هم مثل خیلی چیزهای دیگه بیشتر افراد رو پس می‌زن� و جلوی خلاقیت و نگاه جدیدشونو می‌گیر� و ازشون نویسنده‌ه� و خواننده‌ها� تک‌بعد� می‌ساز�. نمدونم این حرف از کدوم نویسنده یا منتقده که می‌گ� اول باید چارچوب رو یاد بگیری که بعد بتونی بشکونیش. ما اینجا چارچوب رو درست یاد نمی‌دیم� بنابراین پیامدهای خودشو داره. وقتی یه چارچوب و فرمولِ صرف و خشک یاد می‌دی� معلومه داستانه� همه یه شکل می‌ش�. انگار همه رو یه نفر نوشته.
و این حرفتون خیلی درسته که از هر اتفاقی می‌ش� داستان نوشت، متأسفانه در فضای کارگاه‌ها� مام دارن همین کارو می‌کن�. همه می‌نویسن� به‌قو� بلقیس سلیمانی نویسنده‌ه�
همون خواننده‌ها�. کارای خودشونو می‌خر� می‌خون� و خودشونو تشویق و تحسین می‌کن� :دی هنوز خیلی از به‌اصطلا� نویسنده‌ه� و مدرسان فکر می‌کن� صرفاً با یه نثر خوب که از نقطۀ اول تا آخر داستان بتونه مخاطب بخونه‌ش� برای داستان‌نویس� کافیه.
به نظرم بی خیال نبوده.لفظ ولگردی جواب قابل لمسبرای مخاطبش بوده.
به نظرم لری برخلاف بی خیال بسیار پیگیر و مصمم اونقدر که قید عشقش رو برای رسیدن به مطلوب ذهنیش میزنه،
Oveys wrote: "به نظرم بی خیال نبوده.لفظ ولگردی جواب قابل لمسبرای مخاطبش بوده.
به نظرم لری برخلاف بی خیال بسیار پیگیر و مصمم اونقدر که قید عشقش رو برای رسیدن به مطلوب ذهنیش میزنه،"
این نگاه شما جالبه. همینه داستان رو من دوست دارم، برداشت‌های� که دیگران ازش دارن.
من از کامنت شما بسیار لذت بردم و دوست دارم چند تا چیز اضافه کنم. لفظ ولگردی که لاری استفاده میکنه به نظرم برای از زیر بار توضیح دادن برای دیگران در رفتن بود. در واقع خودش رو خیلی با نزدیکانش متفاوت میدید و سعی داشت توضیحی نده و به کار خودش ادامه بده بی اینکه کسی مانعش بشه و اینکه احساس میکرد این حرف ها در اطرافیانش خریداری نداره و توضیح فقط اون رو فرسوده میکرد . در واقع در داستان یک جور بازگشت دیدیم، زمانی که گری همسر ایزابل به روزی میفته که دنبال پیدا کردن کاری هست که میگفتن بیکاری برای مرد عیب و ننگ نباشه. همون حرف هایی که به لاری ۲۰ ساله میزدن و ایزابل به همون علت اون رو ترک کرد ، اما لاری کاملا بی اهمیت به نظر دیگران فقط در پی رسیدن به مقصود خودش بود و در انتها نشون داد که نجاتبخش گری هم شد .
Nasim wrote: "من از کامنت شما بسیار لذت بردم و دوست دارم چند تا چیز اضافه کنم. لفظ ولگردی که لاری استفاده میکنه به نظرم برای از زیر بار توضیح دادن برای دیگران در رفتن بود. در واقع خودش رو خیلی با نزدیکانش متفاوت..."آره، چه جالب گفتین این نگاه به لاری و شخصیتش رو.
