ŷ������

" وای بر آنکه برده کند ، و آن که بردگی خواهد! وای بر آن که نام و خون کسی را نان و آب خود کند! شما با من چه کردید؟
سوگند خوردید به فرق شکافته ی من برای رواج سکه های قلبتان !
ای زاده ی دروغ و بالیده در ریا، به شمارِ بارهایی که به نامم سوگند خوردی برای فریفتن خویش و دیگری و من و خدا، به همان شمار دانستم و به رویت نیاوردم ، شرمی از فردا کن که آینه روبرویت گیرند . ذوالفقار اینست ، نه تیغ دو دم !!
صبر کردم صبر ،، چون کسی که خار در چشم و استخوان در گلو دارد- به سالها ! "

نمایش نامه ای بس قوی بود در ده صحنه که دو داستان را به موازات هم پیش میبرد . داستان نویسنده ای که آنطور که باید ، نمیتوانست در مورد ابرمردِ تاریخ بنویسد . و داستان ضربت خوردن مظهرعدالت بخاطر عدالتش ، اندیشه اش و روح بزرگش . شخصیت های داستان شامل بازیگران تئاتر ( ابن ملجم ، قطامه ، اعرابی 1 و 2) و نویسنده و کارگردان و دستیار و آبدارچی همیشه غایب در صحنه و حاضر در صفهای مختلف برای گذران زندگی ... بودند .
بی وقفه خواندمش چرا که بسیار ناب و زیبا نوشته شده بود .