ŷ������

به نظرم خیلی خوب تونسته بود شخصیت ها رو پرورش بده...جلف گری های دون ژوان، پخمگی ها و خنگ بازی های حسن و بی وفایی و بی بند و باری معشوقه ی حسن رو راحت تونستم مجسم کنم...با اینکه از راوی داستان زیاد چیزی نگفته بود، ولی راحت میشد تشخیص داد که به عنوان راوی شخصیت خودش رو انتخاب کرده...از اول که راوی برای دوری از دید و بازدیدای ساختگی تصمیم به سفر گرفت، فهمیدم که خود صادق هدایت هم با شخصیت و اخلاق خاصش توی داستانه...