Å·±¦ÓéÀÖ

ernesto sabato tünel'de bireyin hayatla arasındaki bağın zayıflığını, bu bağın çözülüşüyle başlayan yabancılaşmayı ve nihayet kopuşu ustaca resmettikten sonra bu romanında açılıma gidiyor: bireyden topluma, insandan insanlığa. varoluş portresi bir panoramaya dönüşüyor bu romanla ama büyük bir sorun var bu noktada: varoluşçu felsefenin kendisi hayatın tüm karmaşasını açıklamakta yetersizken edebiyat temelinde bu nasıl başarılabilir?

dört bölümden oluşan romanın ilk iki bölümü bir aşk hikayesi etrafında ilerliyor. ufak tefek aksaklıklar olsa da bu aşk üzerinden, aşıkların karakterleri, hayat hikayeleri üzerinden, yaşadıkları toplum ve ülke üzerinden, ülkenin,arjantin'in, yakın dönem tarihinden, dünyadaki konumu üzerinden açılıyor hikaye. varoluşsal karanlık, şiddetle vahşetle, savaşla birleşiyor. güç ve iktidar mücadelesi, siyaset ve devlet denkleme dahil oluyor.

büyük sorunun, bütün bu olanların anlamının, amacının ne olduğunun arayışı içindeki sabato ikinci bölümden sonra hikayesini durduruyor ve "körler üzerine soruşturma" isimli bir bölüme yer veriyor. mükkemmel yazılmış bu bölüm romandan nispeten bağımsız. metafizik bir temelde, güçlü metaforlarla ilerliyor ve sabato karmaşanın ortasında durdurduğu hikayesinin, romanın ve belki üçlemesinin anlamını bu bölümde veriyor: bireyin üzerindeki şiddetli baskıyla kısıtlanmışlığı, mücadelesinin önündeki aşılmaz engeller ve büyük umutsuzluk.

dördüncü ve son bölümde geri dönüşlerle hikaye tamamlanırken, sabato'nun büyük sorusunun bu şekilde ne kadar karşılık bulduğu tartışmalı olarak kalıyor ama bir arayış romanı olarak kahramanlar ve mezarlar değerinden kaybetmiyor. sabato'nun aslen edebiyatçı-romancı olmadığını, birikimini ifade etmenin bir yolu olarak bu üçlemeyi kaleme aldığını da belirtmek gerek. şahsen büyük bir merak ve tam puan verme isteğiyle üçüncü romana başlıyorum.