ŷ������

Αριστερόχειρη γυναίκα θα πει αδέξια γυναίκα. Η ηρωίδα της νουβέλας του Χαντκε έχοντας μια ζωή που κινείται σε συγκρεκριμένα ρουτινιάρικα μοτίβα και η καθημερινότητα είναι ίδια και επαναλαμβανόμενη αποφασίζει ξαφνικά να εγκαταλείψει αναίτια το σύζυγο της, να παραμελήσει το ίδιο της το παιδί και προσπαθεί να ανακαλύψει τον εαυτό της, να ανακαλύψει τη ζωή που υπάρχει γύρω της όντας μόνη και χωρίς να χει συμπληρωματικό ρόλο στις ζωές των άλλων. Μέσα από αυτήν την χωρίς ερμηνεία απόφαση της ηρωίδας ο Χάντκε θα μιλήσει για τη μοναξιά θα προσεγγίσει την ιστορία του τόσο από την πλευρά της ηρωίδας όσο και από την πλευρά του εγκαταλελειμμένου συζύγου χωρίς να μοιράσει στους ήρωες του ρόλους θύτη ή θύματος.

Η γυναίκα: «Όχι. Δεν θέλω να είμαι ευτυχισμένη, το πολύ πολύ ευχαριστημένη. Φοβάμαι την ευτυχία. Πιστεύω πως δε θα την αντέξω, εδώ, μέσα στο κεφάλι μου. Θα τρελαθώ οριστικά, ή θα πεθάνω. Ή θα σκοτώσω κάποιον.
Η Φραντσίσκα: « Θέλεις λοιπόν να μείνεις έτσι, μόνη σε όλη σου τη ζωή? Δεν έχεις την επιθυμία να είναι κάποιος φίλος σου, ψυχή τε και σώματι;»
Η γυναίκα φώναξε σχεδόν: Μα πως, βέβαια! Αλλά δε θα ήθελα να ξέρω ποιος είναι. Ακόμα και αν περνούσα όλο τον καιρό μαζί του δε θα ήθελα να τον γνωρίζω. Ωστόσο, υπάρχει κάτι που θα μ�� άρεσε- χαμογέλασε σαν να χαμογελούσε στον εαυτό της, θα μου άρεσε να είναι αδέξιος, να είναι λίγο, πώς να το πω μπουνταλάς! Δεν ξέρω γιατί, αλλά θα μου άρεσε.

Όταν μπήκε στο σπίτι, η γυναίκα στάθηκε μπροστά στον καθρέφτη και κοιτάχτηκε. Κοιτούσε τον εαυτό της κατάματα όχι για να δει πως είναι, αλλά επειδή νόμιζε πως έτσι μπορούσε να σκέφτεται νηφάλια για την ίδια. Άρχισε να μονολογεί μεγαλόφωνα: «Μπορείτε να σκέφτεστε ότι θέλετε. Όσο περισσότερο πιστεύετε ότι μπορείτε να μιλάτε για μένα, τόσο πιο ελεύθερη θα είμαι απέναντι σας. Καμιά φορά, μου φαίνεται πως τα καινούρια πράγματα που μαθαίνουμε για τους άλλους δεν έχουν καμιά αξία. Στο μέλλον, αν κάποιος θελήσει να μου εξηγήσει πως είμαι- είτε για να με κολακέψει, είτε για να με κάνει δυνατότερη- δεν θα το επιτρέψω. Δε θα επιτρέψω τέτοια αναίδεια».

Ευχάριστη αναγνωστική έκπληξη με ένα θέμα που σε μια πρώτη ματιά μπορεί να φαίνεται απλό όμως στην πραγματικότητα πραγματεύεται φόβους όλων μας όπως η ιδέα του και ο φοβος του να είμαστε μαζί με κάποιον, η μοναξιά. Χωρίς περιττές αναλύσεις ο συγγραφέας αποδίδει τον ψυχισμό των ηρώων καθώς και τα αποτελέσματα των αποφάσεων τους. Η αριστερόχειρη γυναίκα πήρε την απόφαση να μείνει μεν μόνη της όμως την ίδια στιγμή δεν αισθάνεται χαρούμενη με την απόφαση της παρολο που η αποφαση μοιάζει και είναι μονόδρομος και για τους δυο. Ενδιαφέρον ανάγνωσμα ίσως λίγο πεσιμιστικό αλλά από κείνα που έχουν πολλά να σου πουν. Εξαιρετικά φροντισμένη έκδοση από τις εκδόσεις Μελάνι και πολύ ενδιαφέρουσα η προσέγγιση και το εισαγωγικό σημείωμα της Σώτη Τριανταφύλλου.