Sign in with Facebook
Eliasdgian's Reviews > Ο ένοικος
Ο ένοικος
by
by
Το διαμέρισμα του έκτου ορόφου μιας παλιάς, αστικής πολυκατοικίας στην οδό Πιρενέ απέκτησε νέο ένοικο: έναν τριαντάχρονο Πολωνό μετανάστη, που αποφασίζει να νοικιάσει το διαμέρισμα (δυο δωμάτια όλα κι όλα, δίχως κουζίνα, και με κοινόχρηστο WC), παρά την μάλλον επιφυλακτική στάση του ιδιοκτήτη του διαμερίσματος και το τραγικό συμβάν της αυτοκτονίας της προηγούμενης ενοίκου.
Η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά των γειτόνων του, τα παράξενα χτυπήματα στην πόρτα και τους τοίχους του διαμερίσματος, και κυρίως η αποστροφή των λοιπών ενοίκων σε οποιαδήποτε θορυβώδη εκδήλωση εντός των ορίων της πολυκατοικίας, οδηγούν τον (ένοικο) Τρελκόφσκι στην βαθμιαία απομόνωσή του και τον, σχεδόν απόλυτο, εκούσιο εγκλεισμό του. Το διαμέρισμα γίνεται το οχυρό του ενοίκου του. Κι ο χειρότερος εφιάλτης του. Ώσπου, ο ένοικος νοιώθει να αλλάζει, να μεταμορφώνεται, να μοιάζει ολοένα και περισσότερο στην προηγούμενη νοικάρισσα.
Κλειστοφοβικό, υποβλητικό, και μέχρι του δρόμου τα μισά αριστουργηματικό, το βιβλίο αυτό του Roland Topor διολίσθησε βαθμιαία σ� ένα mind-fucking game, όπου τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και παραίσθησης (ιδίως στο τρίτο μέρος του βιβλίου) έγιναν παντελώς αξεχώριστα και οι πιθανές αναγνώσεις του τέλους της ιστορίας πολλές και διαφορετικές.
Η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά των γειτόνων του, τα παράξενα χτυπήματα στην πόρτα και τους τοίχους του διαμερίσματος, και κυρίως η αποστροφή των λοιπών ενοίκων σε οποιαδήποτε θορυβώδη εκδήλωση εντός των ορίων της πολυκατοικίας, οδηγούν τον (ένοικο) Τρελκόφσκι στην βαθμιαία απομόνωσή του και τον, σχεδόν απόλυτο, εκούσιο εγκλεισμό του. Το διαμέρισμα γίνεται το οχυρό του ενοίκου του. Κι ο χειρότερος εφιάλτης του. Ώσπου, ο ένοικος νοιώθει να αλλάζει, να μεταμορφώνεται, να μοιάζει ολοένα και περισσότερο στην προηγούμενη νοικάρισσα.
Κλειστοφοβικό, υποβλητικό, και μέχρι του δρόμου τα μισά αριστουργηματικό, το βιβλίο αυτό του Roland Topor διολίσθησε βαθμιαία σ� ένα mind-fucking game, όπου τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και παραίσθησης (ιδίως στο τρίτο μέρος του βιβλίου) έγιναν παντελώς αξεχώριστα και οι πιθανές αναγνώσεις του τέλους της ιστορίας πολλές και διαφορετικές.
Sign into ŷ to see if any of your friends have read
Ο ένοικος.
Sign In »
Reading Progress
May 5, 2018
–
Started Reading
May 5, 2018
– Shelved
May 5, 2018
–
Finished Reading
September 27, 2022
– Shelved as:
french-literature
Comments Showing 1-13 of 13 (13 new)
date
newest »
newest »
message 1:
by
ΣӬτήης
(new)
-
added it
Jul 18, 2018 12:01AM
Έχει αρκετές ομοιότητες με την ταινία του Πολάνσκι; Δηλαδή εάν έχω δει την ταινία, μαθαίνω πράγματα επιπλέον ή ακολουθεί την ίδια ιστορία;
reply
|
flag
Sotiris wrote: "Έχει αρκετές ομοιότητες με την ταινία του Πολάνσκι; Δηλαδή εάν έχω δει την ταινία, μαθαίνω πράγματα επιπλέον ή ακολουθεί την ίδια ιστορία;"Σωτήρη, με πιάνεις εξαπίνης, παρότι λάτρης του Πολάνσκι, αδυνατώ να θυμηθώ αν έχω δει την εν λόγω ταινία. Δεν χάνουμε και τίποτε να την (ξανα)δούμε τώρα όμως, ε;
Εννοείται! Για μένα ο Πολάνσκι είναι σχολή, από τους καλύτερους σκηνοθέτες και έχει καταφέρει να αφήσει αριστουργήματα. Ακόμα και οι τελευταίες του ταινίες που είναι αρκετά αδύναμες, έχουν αυτό το κάτι που παίζει με τη ψυχολογία σου και σε κάνει να νιώθεις συνεχώς άβολα.Μιας και το έφερε η κουβέντα περί ψυχολογικών θρίλερ, έχεις να μου προτείνεις κάποιο από τα τοπ βιβλία ψυχολογικού τρόμου που έχεις διαβάσει;
Ειλικρινά, δεν είμαι σε θέση να προτείνω το ένα ή το άλλο βιβλίο, άσε που δυσκολεύομαι να ορίσω το είδος. Δυνατό θρίλερ (και ως βιβλίο), μιας που αναφέραμε τον Πολάνσκι, είναι το Μωρό της Ρόζμαρι. Από εκεί και πέρα, υπάρχουν τόσα πολλά βιβλία που αυτοσυστήνονται ως ψυχολογικά θρίλερ που χάνει κανείς τον μπούσουλα! Από τα σχετικά φρέσκα πράγματα, πάντως, ομολογώ ότι μου άρεσε πολύ η Gillian Flynn.
Θα το πάρω το μωρό της Ρόζμαρι σε βιβλίο κάποια στιγμή γιατί η ταινία ήταν κορυφαία και σκέφτομαι να πάρω και το Ψυχώ του Μπλοχ επίσης.Χαίρομαι που αναφέρεις την Gillian Flynn γιατί έχω στη βιβλιοθήκη μου τα αιχμηρά αντικείμενα και θα το ξεκινήσω αυτή τη βδομάδα λογικά. Από το έργο της έχω δει μόνο το Gone Girl σε ταινία και τη λάτρεψα (Fincher εγγύηση πάντα) για την περιπλοκότητα των χαρακτήρων και την υπόθεση που είχε πολλά να σου δώσει, οπότε είπα να δοκιμάσω αρχικά αυτό και εάν μου αρέσει η γραφή της να πάρω και το Σκοτεινός Τόπος. Εάν θυμηθείς κανένα άλλο πες μου. Ευχαριστώ πολύ!
Sotiris wrote: "Θα το πάρω το μωρό της Ρόζμαρι σε βιβλίο κάποια στιγμή γιατί η ταινία ήταν κορυφαία και σκέφτομαι να πάρω και το Ψυχώ του Μπλοχ επίσης.Χαίρομαι που αναφέρεις την Gillian Flynn γιατί έχω στη βιβλιο..."
Αιχμηρά αντικείμενα και σκοτεινό τόπο, αβλεπί, Σωτήρη. Το Gone Girl, το έχω δει, όπως κι εσύ, αλλά δεν το έχω διαβάσει ακόμη. Ωραία ιδέα μου έδωσες με το Ψυχώ, αν και πιστεύω ότι θα υπολείπεται της ταινίας. Κι εγώ σ' ευχαριστώ!
Ντροπή μου αλλά δεν είχα ιδέα ότι η ταινία ήταν βασισμένη σε αυτό το βιβλίο. Η οποία ταινία, αν και καταπληκτική, μου άφησε 3-4 αναπάντητα ερωτηματικά. Αφήνει και το βιβλίο κάποια πράγματα στη φαντασία του αναγνώστη ή καλύπτει όλες τις απορίες;
Foteini wrote: "Ντροπή μου αλλά δεν είχα ιδέα ότι η ταινία ήταν βασισμένη σε αυτό το βιβλίο. Η οποία ταινία, αν και καταπληκτική, μου άφησε 3-4 αναπάντητα ερωτηματικά. Αφήνει και το βιβλίο κάποια πράγματα στη φαντ..."Φωτεινή, η τρίτη παράγραφος του σχολίου (review) μου απαντάει ακριβώς σε αυτό που ρωτάς. Πράγματι, στο τέλος του βιβλίου, τα ερωτηματικά που γεννώνται είναι τόσο πολλά, που σκέφτεσαι να το διαβάσεις ξανά μπας και κάτι σου έχει διαφύγει. Εις μάτην, βέβαια. Νομίζω πως αυτού του είδους τα βιβλία, τα λατρεύει ο κ. Πολάνσκι!
Μάλλον ο Πολάνσκι δεν θα άλλαξε πολλά από το βιβλίο. Δεν μένει παρά να το διαβάσω. Πάντως αυτοί οι ένοικοι πολλά τραβάνε στα βιβλία και τις ταινίες. Πάρε και για παράδειγμα το βιβλίο Ο Ένοικος του Χαβιέρ Θέρκας όπου κι εκεί η πραγματικότητα και η φαντασία γίνονται ένα και δεν ξέρεις πότε ο ήρωας ζει κάτι ή πότε το φαντάζεται.
Foteini wrote: "Μάλλον ο Πολάνσκι δεν θα άλλαξε πολλά από το βιβλίο. Δεν μένει παρά να το διαβάσω. Πάντως αυτοί οι ένοικοι πολλά τραβάνε στα βιβλία και τις ταινίες. Πάρε και για παράδειγμα το βιβλίο Ο Ένοικος του..."
Δεν το είχα υπόψη μου το συγκεκριμένο βιβλίο, κι αφού το προτείνεις το σημειώνω. Έρμαια είναι οι ένοικοι, γενικώς, στις ορέξεις των ιδιοκτητών!
Κράτα τον Ένοικο του Θέρκας για κάποια στιγμή που θα θες κάτι σύντομο και ευκολοδιάβαστο. Μόλις 150 σελίδες θα το ξεπετάξεις σε ένα απογευματάκι. Θυμάμαι εγώ το διάβασα μέσα σε ένα αεροπλάνο.
Sotiris wrote: "Έχει αρκετές ομοιότητες με την ταινία του Πολάνσκι; Δηλαδή εάν έχω δει την ταινία, μαθαίνω πράγματα επιπλέον ή ακολουθεί την ίδια ιστορία;"Ο Πολάνσκι μετέφερε πιστά το βιβλίο του Τοπόρ στον κινηματογράφο. Προσωπικά θεωρώ πως το απόκοσμο της ταινίας δεν υπάρχει τόσο έντονα στο βιβλίο. Κοινώς ο Πολάνσκι έκανε εξαιρετική δουλειά...
Επίσης το "Ψυχώ" σαν βιβλίο δεν θυμάμαι να με είχε ενθουσιάσει όσο το αριστούργημα του Χίτσκοκ.
Η όλη μαγεία του παραλογισμού έγκειται στο ότι δε δύναται να ερμηνευτεί ορθολογικά! Για μενα προσωπικά, αυτά τα αναπάντητα ερωτήματα και οι διαφορετικοί τρόποι που μπορεί να ερμηνεύσει κανείς το τέλος, σε συνδυασμό με τα πολύ βαθιά νοήματα περί ρατσισμού, αποξένωσης, ομοφυλοφιλίας, το καθιστούν αριστουργηματικό στη σύλληψη έργο ... Η ταινία και μένα μαρεσε λίγο περισσότερο.. Να σαι καλά Νικόλα (aka Nickolas the kid) που μου τα πρότεινες!!!
