ŷ������

کتاب فوق العاده ای بود. واقعا از خواندنش لذت بردم و چیز های زیادی از این کتاب آموختم. این کتاب به سه بخش تقسیم می شود و هر بخش هم به فصل هایی. بخش اول کتاب به نظریه هایی که درباره اشیا وجود دارد می پردازد و از نظریه های اشخاصی چون کارل مارکس، گئورگ زیمل، آرجون آپادورای و ... کمک می گیرد. بخش دوم کتاب به زندگی سیاسی اشیا مانند پیکان، ویدیو در دهه 60 ایران می پردازد. و نویسنده در بخش سوم کتاب به تحلیل جامعه ایران پس از انقلاب اسلامی می پردازد و بسیاری از واقعیت های نهفته را برایمان آشکار می سازد.
به دوستان اهل مطالعه شدیدا این کتاب را پیشنهاد می کنم.
بخش کوتاهی از کتاب:
جامعه ایران جامعه ای " گفت " است تا " گو ". مونولوگ یا تگ گویی خصلت برجسته جامعه ایرانی از درون نهاده خانواده شروع می شود و سپس به دیگر نهادها سرایت می کند. چنین جامعه ای از ابتدا جامعه جدایی هاست همچنان که نادر و سیمین قبل از طلاق نیز جدا بودن را تمرین کرده بودند ( فقط به این دلیل که ناتوان از گفت و شنود بودند.) گفت و گو شرط ضروری با هم زیستن است. جامعه تک گو دیگران را به با ما زیستن دعوت می کند اما جامعه گفت و گویی به با هم زیستن تشویق می کند. آن چه باید تاکید شود آن است که گفت و گو روش و ابزار نیست، بلکه شیوه ای از بودن/زیستن است.