ŷ������

‎دوستان�� گرانقدر، این کتابِ کهن، از 26 بخشِ گوناگون تشکیل شده است که در هر بخش، ارسطو به توضیح و شرحِ انواعِ شعر و داستان سرایی در آن دوران پرداخته است
‎ب�� انتخاب در زیر بخش هایی از این کتاب را برایِ شما ادب دوستانِ گرامی مینویسم
---------------------------------------------
‎شک�� نیست که اثرِ شاعر از آن چیزی که اتفاق افتاده است، بحث نمیکند.. بلکه از آن چیزی سخن میگوید که وقوعِ آن بر حسبِ ضرورت یا حقیقت نمایی، امکان دارد... یعنی فرقِ شاعر و مورخ در این نیست که اولی گفته اش منظوم باشد و دومی منثور.. بلکه فرقِ اصلی آنها این است که مورخ از آنچه اتفاق افتاده است بحث میکند و شاعر از آنچه میتوانست اتفاق بیفتد، سخن میگوید... شعر پیوسته از کلیات بحث میکند و تاریخ از جزئیات سخن میگوید.. کلّی آن چیزی است که هرکسی مطابقِ مشخصاتِ روانِ خود و بر حسبِ ضروریات یا حقیقت نمایی میتواند آن را بگوید و یا انجام دهد.. شعر بر رویِ این زمینه، نامی خاص میگذارد.. و حالتِ جزئیِ آن چیزی است که مثلاً " آلکیبیاد" انجام داده است، یا نسبت به او اعمال کرده اند
**
‎تفاوت�� مردم، همه در نیکوکاری و بدکاری است.. ولی کسانی را که شاعران وصف میکنند، یا از حیثِ سیرت، آنها را برتر از آنچه هستند، توصیف میکنند، یا فروتر از آنچه هستند و یا آنها را به حدِ میانه وصف میکنند و در این باب، شاعران همچون نقاشها هستند و این موارد است که مثلاً تراژدی را از کمدی جدا میسازد
**
‎وحدت�� موضوع به هیچ وجه با انتخابِ یک تن به عنوانِ قهرمانِ داستان به وجود نمی آید، زیرا در زندگیِ یک شخص، ممکن است چندین حادثهٔ گوناگون روی دهد.. از سویِ دیگر، افسانه فقط باید یک حادثه و موضوعِ کامل را بیان کند.. همهٔ قسمتهایِ این موضوع آنچنان باید در کنارِ یکدیگر چیده شوند و چنان وحدتی تشکیل دهد که کوچکترین قسمتی از آن را نتوان تغییر داد و یا حذف کرد، زیرا آن مضمونی که هم بتوان در مطلبی وارد کرد و هم بدونِ لطمه خوردن به مطلب از آن حذف کرد، جزوِ آن مطلب نیست
**
‎تراژد�� عبارت است از تقلیدِ یک حادثهٔ جدی و کامل و دارایِ وسعتِ معین، با بیانی زیبا که زیباییِ آن در تمامِ بخشها به یک اندازه باشد و دارایِ شکلِ نمایش بوده و به صورتِ داستان و حکایت بیان نشود و با استفاده از وحشت و ترحم، عواطفِ مردم را پاک سازد
**
‎تراژد�� میکوشد تا جایی که امکان دارد، خود را در یک شبانه روز محصور کند و یا حداقل از این حدود تجاوز نکند
**
‎قهرمان�� تراژدی نباید جنایتکار باشد، درضمن لازم نیست بسیار پرهیزکار و درستکار باشد.. باید از خوشبختی به تیره روزی افتاده باشد، ولی نه بر اثرِ جنایت، بلکه در نتیجهٔ یک اشتباه باید ایجادِ ترس و ترحم کند... قهرمانِ تراژدی باید با اشخاصی که قطبِ مقابلِ او را در تراژدی تشکیل میدهند، رابطهٔ خانوادگی و یا احساسی، داشته باشد
**
‎سبک�� کمدی، تقلیدی از گفتار و رفتارِ زشت است.. نه اینکه توصیف و تقلید از بدترین صفاتِ انسان باشد، بلکه فقط تقلید و توصیفِ اعمال و اخلاقِ شرم آوری است که موجبِ ریشخندِ دیگران میشود.. آنچه موجبِ ریشخند میشود، امری است که در آن عیب و زشتی میباشد، ولی آزار و گزندی از آن عیب و زشتی به کسی نمیرسد
---------------------------------------------
‎امیدوار�� این ریویو در جهتِ شناختِ این کتاب، کافی و مفید بوده باشه
��<پیروز باشید و ایرانی>